1 Kasım 2007 tarihindeki Green Bay Packers – Minnesota Vikings maçı, geçen haftaki sonuçlardan sonra division’ı kazanmak için umutlanan altın-yeşiller için liderlik maçıydı. Ayrıca yıllar süren ayrılık sonunda takıma dönen Ahman Green’in sahalara dönme maçıydı. İstenirse bunun gibi bir kaç yalan bakış açısı bulunabilir, ama NFL’i uzaktan bile takip eden herkesin bildiği gibi bu maçın bütün olayı Brett Favre’ın rakip formayla Lambeau Field’e ilk çıkışıdır.
Favre sahaya adım atınca hemen yuhalandı. Bir o kadar da alkışlayan vardı ama uğultu her zaman daha net duyulur. Favre hafta içinde de belirttiği gibi o stadda daha önce çok yuhalandığı için fazla takmadı.
Maçın play-by-play oyun listesini nereden göreceğinizi artık öğrenmişsinizdir. Şimdi de oyunun bütün istatistiklerini (play-by-play dahil olmak üzere) güzel bir pdf dosyası halinde sunan “gamebook”’un link’ini veriyorum: http://www.nfl.com/liveupdate/gamecenter/54575/GB_Gamebook.pdf
Maça Vikings hızlı başladı. Green Bay’in aldığı cezalar ve yaptığı basit hatalardan da faydalanarak ilk yarıyı 17-3 önde kapattı. Adrian Peterson’ı durdurmayı başaran Dom Capers’ın savunması, Brett Favre’a zaman tanıdıkça bunun cezasını çekti.
Üçüncü çeyrekte hem hücumda hem savunmada daha etkili oyun sergileyen Green Bay, 24-3’lük skoru 24-21’e çekti ve maça ortak oldu. Buradan sonra Percy Harvin’in etkili return’leri ve Brett Favre’ın şahane oyunuyla maç 38-26 sona erdi.
Herkesin büyük duygusal anlar, haftalarca konuşulacak olaylar beklediği büyük maç, daha iyi oynayan takım tarafından kazanıldı; ancak profesyonal futbol oyuncuları işlerini profesyonelce yapıp gittiler. Packers taraftarlarının ve belki Favre’ın içindeki burukluk görülmedi bile. Medyanın da hevesi kursağında kaldı. O kadar bilenmişlerdi ki bu karşılaşmaya, yayıncı kuruluş Fox Sports web sayfasında her an Favre’ı görüntüleyen bir “Favre Cam” web uygulaması bulundurdu. Böylece Servet Çetin gibi iki dakikada bir burnunu yere sümküren Favre’ı doyasıya seyretmiş olduk.
Olayın dramatik kısmını geride bıraktığımıza göre futbolun kendisine dönelim. Ufak notlarla maçın yorumları şöyleydi:
– Green Bay Sol Tackle’ı Chad Clifton bu maç da oynamadı. Sağ Tackle Allen Barbre için güvenlik olarak yeniden imzalanan Mark Tauscher da oynamadı. Yıllarca takımın hücum line’ını iki taraftan sabitleyen bu iki oyuncu, maçı bench’ten yanyana seyretti. Sol Tackle çıkan T.J. Lang, önceki Vikings karşılamasında ezilen Colledge’dan daha iyi iş çıkardı. Jared Allen yine de 3 sack yaptı ama Aaron Rodgers bu sefer olduğu sack’lerin yarısının sorumlusuydu.
– Rodgers demişken, Green Bay’in genç oyun kurucusu özellikle ikinci yarıda çok iyi bir oyun çıkardı. Vikings’in belki savunmadaki en iyi oyuncusu Cornerback Antoine Winfield’in yokluğunu iyi değerlendirdi.
– Linebacker’dan bozma (aslında bozma değil, iki taraflı oynuyor) Tight End Spencer Havner, Jermichael Finley’nin boşluğunu iyi doldurdu ve bu maç iki touchdown pası tuttu. Hala Mike Vrabel taraftarlığı yapanlara duyurulur.
– Toplamda takımların hücumda aldıkları yardlar hemen hemen eşitti: Vikings’in 355 yardına karşılık Packers 351 yard kazandı. Bu hesaba sackler de dahildir. Bu kadar eşit hücum üretimi ve savunma direncine rağmen maç nasıl 38-26 bitti diye sorarsanız birkaç sebebi var. Bu kadar bol sayılı maçta çokça kick return yapıldı. Green Bay 7 return’de ortalama 20 yard alırken Vikings 6 return’de 30 yard ortalama tutturdu. Ayrıca Vikings drive’larını bitirmeyi daha iyi becerdi. Ryan Logwell bir kez field goal atmak zorunda kalırken Mason Crosby 3 deneme yaptı, birini Norwood’ladı (Hala bunu bilmeyen varsa söyleyeyim: sağdan kaleyi ıskaladı).
– Her sene olduğu gibi bu sene başında da Favre için “Artık bitti” diyenler yine ağızları açık bakakaldı. Ligin en iyi oyuncusu Adrian Peterson’ı sahneden aşağı alıp kendisi geçen Favre, 40 yaşını geçmiş olmasına rağmen hangi seviyede futbol oynadığını herkese gösterdi.
– Sene başında “Peterson işi götürüyor, yanında gerektiğinde oyunu idare edebilecek QB lazım, eh bu yaşta Favre’dan da ancak bu olur” diyenler de ağzı açık bakakaldı. Hep söyledim ama tuttuğum takımın oyun kurucusu olduğundan fanatiklikle suçlandım. Şimdi iki senedir başka takımlarda oynamasına, ve iki maçta Green Bay’i iki kere yenmesine rağmen tekrarlıyorum: “Brett Favre gelmiş geçmiş en iyi amerikan futbolu oyuncusudur.” Bu cümle Jim Brown’ı da dahil ederek kurulmuştur ve tartışmaya açıktır.
– 16 yıldır salya sümük Brett Favre’a giydiren mor sarılı taraftarlar anında Favre trenine bilet aldılar. Ne oldu o kadar laflar, forumlarda dalga geçmeler, yaşıyla ilgili şakalar, kökeniyle ilgili şakar ve daha neler neler? Yani bu kadar dönek olunur… Ben başka takımda oynayan oyuncular eğer iyi oyuncularsa o şekilde ele alırım. Birkaç hala oynayan favori oyuncum şöyledir mesela: Adrian Peterson, Larry Fitzgerald, Brian Urlacher, Tony Gonzales, Peyton Manning, Ed Reed…
– Pas durumlarında oyun kurucuya baskı koymaya çalışmak yerine pas alanlarını kalabalıklaştırmaya çalışan Green Bay bunun bedelini ödedi. Kol kuvveti olan deneyimli bir oyun kurucu her zaman cezayı keser. Gerçi baskıya en iyi yanıt veren QBlerden biri de Minnesota’nınki ama artık bir çözüm bulunacak buna.
– Vikings 7-1’lik durumuyla ve oyunuyla artık NFC North birinciliğini kimseye kaptırmaz gibi görünüyor. Green Bay ve Chicago artık kalan maçlarını iki tane NFC Wild Card kontenjanından birini kapmak için oynayacak. Son yıllardaki eğilimin aksine bu sene NFC’de mücadele daha zor ve 5-3’lük durum hiçbirşeyin garantisi değil.
Bu yarışın gidişatını Green Bay maçlarının incelenmesi ekseninde benim köşemde takip edebilirsiniz. Haftaya Tampa Bay Buccaneers maçının yorumunda görüşürüz. O zamana kadar,
Futbol sevginiz azalmasın ve ufak çaplı bir şehir kadar insan tarafından yuhalanmayın.