Ocak’ta NFL bir başkadır. Üçüncü çeyreğin ilk oyunundaki top kaybından sonra gelen TD ile 38-10 olunca maç yazımı kafamda şekillendirmiştim. Indiana’nın –başta- bana ve bu oyuna gönül verenlere sert bir cevabı vardı: Biz bitti demeden bitmez! Nitekim maç sonunda Andrew Luck panik yapmadıklarını ve savunma-hücum birlikteliğiyle maçı çevirdiklerini söyledi.

25 derecelik San Diego sıcağından -2 derecelik Indiana  ayazına gelen Kansas favoriydi. Açılış oyunları “al gülüm, ver gülüm” olunca maç hızlı başladı. İlk üç koşuda altı yard ortalaması yapan ele avuca sığmayan Jamaal Charles kafayı yere vurup Kansas City üstüne kara bulutları çekti. Kafam güzel ben dönerim arkadaş, şeklinde mini ısınma hareketleri yapsa da maça dönemedi. Çaylak Knile Davis özellikle rakip alandaki koşu oyunlarıyla büyük biraderi Jamaal Charles’ı aratmadı, bir koşu ile bir pas sayısı yaptı fakat o da sakatlanınca koşu oyununda işler sarpa sardı.
İkinci çeyrekte Indiana’nın top ikramlarını geri çevirmedi. Kansas ve 21-3’lük seriyle devreyi 31-10 önde kapadı. Trent Richardson playoff kariyerine top kaybıyla başlayarak kötü giden sezonunu aşama düşürerek berbat hale getirmenin yollarını arıyordu. Alabama’yı özlediğini düşünüyorum, kupasız geçen sene sonrası Alabama da onu bir o kadar özlüyordur. Kolej yıllarındaki gücünden, deliciliğinden çok uzakta. Reggie Wayne’in yokluğu Indiana için ne kadar kötüyse şu anki Trent Richardson’ın sahadaki varlığı bir o kadar zararlı.
Andrew Luck, ikinci devrenin siftahını interception ile yapıp fark  28’e çıkınca bayrağını ve arabasının anahtarını alan Kansaslılar sokaklara dökülmeye hazırdı. Arabalarla güzel bir tur ve Cinninati – San Diego maçını barbeküde şehirlerinin meşhur bifteklerini kızartırken izleyecekler; bifteklerini sindirirken Denver mı gelse, New England mı gelse diye tartışacaklardı. Yaklaşık 15 dakikada gelen 28-3’lük Indiana rüzgârı biftek yerine tırnak yedirir cinstendi. Beş yard civarı paslarda başarılı olamayan Andrew Luck uzun paslara yönelince üstüne de Alex Smith’in top kaybı eklendi. Kazananın düşmanı kaybedenin dostu olan momentum, değişti. Özellikle Andrew Luck ile T.Y. Hilton arasındaki pas akışı Utah Jazz’daki “Stockton – Malone” ikilisini anımsattı. Andrew Luck’ın iki kritik koşusu ve nazlı ceylan gibi seke seke gelen topu sayı yapması acı gerçeği Kansas’ın kulağına hafifçe fısıldıyordu. Alex Smith’in art arda üçüncü haklardan başarıyla çıkıp üç sayılık oyun yapması da bu fısıldayışın haykırışa dönüşmesine engel olamadı. İkinci yarı Andrew Luck –  T.Y. Hilton ortaklığına dur diyemeyen Kansas savunması 64 yardlık uzun pası bir güzel izleyince 28 farktan geriye düştüler. Playoff’larda 32 sayılık geridönüşten sonra en farklı geri dönüşü ve toplamda 1049 yard ile NFL rekorunun kırıldığı pas delisi bir maç izledik.
Amerikan futbolunu sevenlerin bu spora doyacağı, bilmeyenleri ise bağımlı yapacak bir maç. Geçen hafta tarihi maça imza atan Kansas ve kicker’ı Ryan Succop bu hafta da unutulmayacak bir maçın parçası oldu. Kansas’ın elenmesine Indiana kadar Pittsburgh halkı da sevinmiştir.
9-0 ile baçlayıp 2-5 ile sezonu bitiren Kansas için bardağın yarısı dolu yarısı boş. Geçen seneyle kıyasladığımızda ligin dibinde gezinen, QB ve birçok oyuncusunu değiştiren bir takımın bu noktaya gelmesi büyük başarı. Bardağın susuz tarafında ise 9-0 sonrası performansın ciddi anlamda düşmesi, ilk dokuz maç 20’nin altında sayı yiyen takımın sonraki dönemde 20’den az sayı yememesi-Washington maçı hariç-, ateşli taraftarının önünde playoff maçı izleyememiz var. Takım kimliklerini bozmazlarsa, seneye yine ilk altıya oynayacaktır.
Muhtemel rakipler: Denver ve New England. Bu sezon cıvıtıp rekor üstüne rekor kıran Peyton Manning eski takımının kalbini de kırmaya aday, bu sezonda yüzüğü takmak adına eski dost düşman olacaktır. Ya New England… An itibariyle Boston’da 60 santim kar varmış. Philadelphia – Detroit maçındaki gibi kar deniziden bir maç mı bizi bekliyor? Indianapolis’i playoff’ların gediklisi, uzmanı ve azmanı New England bekliyor, orası kesin. Ocak ayında üç beyazdan uzak durmak gerek: Bill Belichick, Tom Brady, Rob Gronkowski.