Oakland Raiders, Super Bowl adayı olarak girdiği sezonda altıncı haftada kendi evinde grup rakibi Los Angeles Chargers’a son drive’da maçı kaybedince, sezonlarının sadece yedi hafta sürmesi tehlikesiyle burun buruna gelmişti. Ben dahil çoğu insan kısa haftada sırtında üç adet kırık kemik bulunanan quarterback ile ligin en iyi takımı olarak gözüken Kansas City Chiefs’i yenmelerini beklemiyordu, hele hele üst üste dört maçlık bir mağlubiyet serisinin içindeyken. İşin matematiksel boyutunu bilmesem de veya işin matematiksel boyutunun bunu aksini söylüyor olsa da Chiefs’e karşı kaybedilecek maç playoff umutlarının da çöpe atılması anlamına eş değerdi.

Derek Carr, bir önceki haftada Chargers’a kaybettikten sonra basının karşısında kötü performansının sakatlığıyla ilgisi olmadığını söyleyip bir liderden beklenildiği gibi sorumluluğu yine üstüne alıyordu. Hatta eleştirilerin odak noktası olan hücum koordinatörünü bile koruyarak asıl sorumlu benim demişti ve o basın toplantısını şöyle bitirdi; “Perşembe günü burada bu konuşmayı tekrar yapıyor olacağız ve o gün beni sahada tam mamba mentalitesinde göreceksiniz.” Hakikatten de öyle oldu.

İYİ

Derek Carr çağrıya cevap verdi. Evet, Todd Downing, Raiders’ın yaşadığı hücumsal sıkıntıların en büyük kaynağı fakat yaşanan bu düşüşte Carr’ın da biraz payı var. Raiders maç kazanmak istiyorsa Derek Carr’ın hatasız oynamasına ihtiyacı var çünkü defans onlara herhangi bir şey kazandıramayacak durumda. Carr, benim ölüm kalım maçı olarak nitelediğim Chiefs maçında bir süper kahraman gibi tam da beklenen anda ortaya çıktı. İyi oyuncuların büyük oyunculara evrilebilmesi için baskı altında ve en ihtiyaç duyulan anlarda ortaya çıkmaları gerekiyor. Carr da en büyük idolü Kobe Bryant’ın bu mamba mentalitesinin hakkını veriyor. Son drive için top kendi 15 yardında Raiders’a geçtiğinde maç saatinde iki dakika yirmi küsür saniye vardı ve Carr takımını galibiyete taşıyacak bu drive’ı yönetirken muhteşem bir mental olgunluk gösterdi. Burada bahsettiğim tek zorlayıcı etken takımın tüm sezonunun tehlikede olmasının baskısı değil sadece.

İlk olarak Carr, bu drive’da bir adet “4 ve 11”i ilk hakka çevirdi ki bu mental zorlukların sadece başlangıç noktasıydı. Bitime 16 saniye kala Jared Cook’u bir yard çizgisinin içinde topla buluşturduğu zaman sahada touchdown kararı verildi ve tüm takım bir anda kutlamalara başlamıştı. O an yaşamış olduğunuz rahatlamayı düşünün ve sonrasında kararın geri dönmesiyle yeniden mücadeleye odaklanmanız ve maçı kazanmak zorunda olduğunuzu hayal edin. Üç saniye kala Michael Crabtree’yi endzone’da topla buluşturdu, biz touchdown olduğunu zannederken karar bir kez daha geri döndü ve sonrasında saatte hiç süre yokken üç oyun daha oynadı Raiders. Böylesine gergin bir süre zarfı boyunca Carr gözünü bile kırpmadı ve takımını zafere taşıdı. Bence bu an, Derek Carr’ın artık bir sonraki aşamaya geçişinin imzasıydı.

NaVorro Bowman etkisi. Bowman, lige girdiği günden beri benim favori linebacker’larımdan biri olmuştur. Hatta Patrick Willis ile bile birlikte oluşturdukları linebacker ikilisi benim izlediğim en iyi ikiliydi ve bir daha böyle bir ikili görecek mi NFL ondan da şüpheliyim. Bowman’ın mevcut şartlarda Raiders forması giymesi benim için hayaldi fakat gerçek oldu. Yine de bu imza takımın Chargers’a kaybettiği günün arkasından geldiği için sevinmem gereken kadar sevinemedim. Ancak Bowman’ın gelişinin akabinde hiç beklenmedik gelen bu galibiyetle artık her Raiders taraftarı gibi benim de umutlarım yeşerdi. Bu adam tek başına Raiders defansına seviye mi atlattı peki? Hayır. Ancak savunmaya eksik olan veteran liderliğini getirdi.

Pazartesi imzayı atıp Perşembe günü sahaya çıkan ve 62 savunma snap’inin 59’unda oynayan bir adamdan bahsediyoruz. Başlı başına inanılmaz yeşil noktalı kaskı kafasına geçirip tüm savunmayı organize eden oyuncu rolünü alması sınırları zorluyor. Dikkat edin, bu adam bu görevleri üstlenmeden önce sadece üç gün geçirdi takımla. Khalil Mack ve Karl Joseph’in artık yalnız olmadıklarını bilmek iç ferahlatıcı. Raiders’ın Nick Roach’tan beri ilk defa gerçek bir inside linebacker’ı oluyor. Yaşadığı sakatlıklardan dolayı pass coverage’larında eskisi gibi başarılı olamasa da koşu savunmasında hala eskisi gibi. Raiders’ın adını daha önce muhtemelen duymadığınız linebacker’ları Nicolas Morrow ve Xavier Woodson-Luster şu ana kadar oynadıkları tüm maçlarda toplam 123 koşu oyununda beş kez koşuyu durdurmayı başarırken Bowman sadece Chiefs karşısında 23 koşu oyunu savunmasında dört kez koşuyu durdurmayı başardı. Yaşanan gelişimi düşünün artık.

Cooper ve hücum nihayet bekleneni verdi. Todd Downing’i bu satırlarda kötü gidişe çare olacak tepkileri verememesi nedeniyle çok eleştirdim. Chiefs maçından önce hem kendisi hem de Del Rio, taraftarın gazını almak amaçlı hücumun neredeyse oturmaya başladığından, istenen seviyeye neredeyse gelindiğinden bahsettiler. Evet, hücum sonunda geçen sezon ki gibi gözüktü ama bunun oturtulan yeni sistemle falan alakası yoktu. Downing sadece hatalarından bir bir geri dönmeye başladı. Raiders, ilk altı haftada anlamsızca sadece 12 kez play action oynarken bu alanda açık ara ligin dibindeydi. Sadece Chiefs karşısında dokuz kez play action oynattı ve sonuç ortada. NFL’de rakip savunmaların aklını olabildiğince karıştırmanız gerekiyor, aksi halde ne kadar iyi oyunculardan kurulu bir hücuma sahip olduğunuzun hiçbir önemi yok. Downing’in düzenleme getirdiği bir başka alan da derine atılan paslar oldu.

Derek Carr, Chiefs karşılaşmasından önce oynadığı beş karşılaşmada toplam 10 tane 20+ yard denerken bu alanda starter QB’ler arasında ligde son sıradaydı. Sadece Chiefs karşılaşmasında ise 10 tane 20+ yard pas denedi. Sonuç ortada. Downing’in yaptığı üçüncü ve belki de en önemli düzenleme ise Amari Cooper’ı sonunda oyun planına dahil etmesiydi. Düşürdüğü paslar nedeniyle özgüvenini kaybeden Cooper, son üç karşılaşmada iyice unutulan adama dönmüştü. Bu karşılaşmada Downing onu sahanın farklı bölgelerinde sürekli dolaştırarak oynattı. Mevzu rota koşabilme yeteneğine geldiği zaman ligin en üst seviye reciever’larından olan Cooper, özellikle slotta dizildiği zaman Chiefs savunmasına büyük sıkıntılar yaşattı. Cooper’ın bu maçtaki 210 yard ve iki touchdown’u Raiders’ın ondan vazgeçmemesi sonucu kazandığı ödül oldu. Ha, Coop hala istenen düzeyde değil, onu da belirteyim.

KÖTÜ

Pas savunması hala diplerde. Görünen o ki bu yazıyı her yazdığımda bu bölümde pas savunmasına yer vereceğim keza yakın zamanda düzelecekmiş gibi durmuyor. Reggie Nelson’ın bırakın oyun yapmaya artık sahada adım atmaya bile hali yok. İkinci tur seçimi Obi Melifonwu antrenmanlara başladı ve önümüzdeki haftadan sonra oynamaya uygun olacak fakat Raiders secondary’si o kadar içler acısı halde ki takım ciddi ciddi onu cornerback olarak kullanmayı düşünüyor. Belki de artık altıncı tur seçimi çaylak Shalom Luani’ye şans verme vakti geldi.

Nelson şu an en dip performansı gösteriyor ve bundan daha kötü olma ihtimali yok Luani’nin. Takımın en güvenilir cornerback’i pozisyonunda olan David Amerson’ın da kötü performansı devam ediyor. Chiefs’e karşı dört hedefin dördünde de rakiplerine yenilerek 109 yard ve 1 touchdown’a izin verdi. Hele ki Tyreek Hill’in iki pasla touchdown’a götürdüğü drive’da Hill’e hem kısa hem de uzun rotalarda yenilerek acizliğe yeni bir boyut kattı. Amerson sonrasında sakatlandığı için oyuna devam edemese de bu rezil performansı sonrası bench’e çekilse kimse neden diye sormazdı. Maçın kalanını cornerback’te Dexter McDonald ve Keith McGill gibi özel takım oyuncularıyla oynayan Raiders, bu isimlerle daha bile iyi savunma yaptı. Geron Conley’nin de üçüncü haftadan beri sakatlığının devam etmesi ve yakın zamanda da dönecek gibi durmamasıyla Raiders arka alan savunmasının aşama kaydetmesi mucizelere bağlı.

ÇİRKİN

Marshawn Lynch ne yapıyor? Maçın ilk yarısında Derek Carr’a düdükten sonra vurulan darbe sonrası offensive line oyuncuları doğal olarak oyun kurucularını korumak için reaksiyon verdiler. O oyunda sahada bile olmayan Lynch ise bir anda olay yerine koşarak darbeyi vuran Kansas City’li oyuncuyu korumaya gitti. Bunu yaparken de hakeme yaptığı müdahale kendisine bir maç ceza olarak döndü. Pekala, Marcus Peters, Lynch’in çok yakını olabilir, tüm kolej kariyeri boyunca (Washington-Seattle bağlantısı) Lynch’in evinde kalmış olabilir ancak bu yapılan doğru bir hareket miydi? Kesinlikle değil.

Saha dışında ne olursanız olun saha içinde rakipsiniz ve buna uygun davranmalısınız. Sonuçta bu adamlar sahada birbirlerini öldürmüyorlar, Lynch’in o anda sahaya girermesi Peters’ın canını falan kurtarmadı. Daha kötüsü rakip oyuncuyu kendi oyun kurucusuna tercih etti ve bu takım içinde çatlaklık oluşturmaktan başka bir işe de yaramaz. Donald Penn maçtan sonra Lynch’in yanlış yaptığını söyleyerek bunun işaretini verdi. Sonuçta bu adamların tüm görevi Derek Carr’ı ayaklarının üstünde tutabilmek ve sen bu hareketi yaparsan beş tane iki yüz kiloluk adamı daha da kızdırmaktan başka bir şey yapmamış oluyorsun…