12.Adamın başkentinden tüm NFLTR.com okuyucularına merhaba. Genel anlamda mükemmel bir NFL sezonu bitti ve son gülen, yiğidin harman olduğu biz Kuzey Pasifikliler olduk. 48.Super Bowl’un üzerinden hatırı sayılır bir zaman geçti fakat şampiyonluk coşkusunu yeni yaşayanlardan biri benim- belki de en son yaşayan. Özel işlerim sebebiyle maçı gecikmeli izleyip yazıyı da gecikmeli yazıyorum. Başta editörler olmak üzere birçok kalemden maç sonu yazıları okuduk. Ben de küllenen heyecanı alevlendirmek istiyorum.
Dakka Bir Gol Bir
Maçın sonucunu öğrenmeme adına sosyal medyadan hatta Bülent Ersoy Show’dan bile uzak durmuştum. Hücum takımının ışıltısından ötürü Denver’ı bir adım önde görüyordum, “Hücum maç kazandırır, savunma ise şampiyonluk.” sözünü artık unutmayacağım.
Yazı tura sonucu Salı Pazarı’na bakan kaleyi biz, Atlantik Okyanusu’na bakan kaleyi de Denver alıyordu. Altı derecelik sıcaklık ile beklenenden sıcak bir New York şubatında maç oynandı. Hava iki takım için de belirleyici etken olmadı. Marshawn Lynch koşusu ile maçlara başlamamız nasıl bizim kimliğimiz ise Denver’ın da pas oyunuydu imzası. 66 sırt numarası ile Manny Ramirez 18 sırt numaralı Peyton Manning’e hatalı snap yapınca ilk saniyelerden öne geçiyorduk. Sırt numaralarından hareketle insan şu hesaba yönelebiliyor: 66-18=48 Super Bowl, hadi bunu da açıklayın atayistler.
Maçın başından sonuna kadar savunma ve hücumda mükemmel oynadık, rakibi ezdik. Şahsım adına maçtan çok zevk almadım, final maçına yakışan çekişmeden ve heyecandan uzaktı.
Out of the World
Savunmamız, savunmamız, savunmamız. 12.Adamımızdan sonra kıymetlimisss. İlk saniyeden itibaren sezonun en güzel performansını sergiledik. Özellikle D-Line’ımız, hareketsizliğiyle bilinen Peyton Manning’e ağır baskı kurdu. Interception, fumble ne ararsanız yaptırdık. Denver’ın 18 numarasının ilk etkili pası ancak ikinci çeyrekte oluyordu. İşi abartıp tarihin en iyi hücum eden takımına sayı vermeyeceklerini düşündüm. Denver’ı sekiz sayıda tutmak bile ayrı bir başarı, ayrı bir hikaye. Savunmamızın gizli kahramanlarından biri de Cliff Avril’dı. Nefesini Peyton Manning’in ensesinde sık sık hissettirdi. Secondary’lerimiz Denver’ın meşhur wide recieverlarını bazen üç kişi olmak üzere kilitlemeyi, pas kanallarını kapatmayı bildiler. Yardım savunmasında zirve yaptığımız maçlardan biriydi. Maçın MVP’sinin de savunma takımından olması NFL’de nadir görülen ve Seattle’a yakışan bir olay oldu. Malcolm Smith, MVP ödülünü ve ödülü rahatça taşıyabileceği 4×4 arazi aracını aldı.
İşini Kusursuz Yapan Russell Wilson
Sezon sonuna doğru ufak bir düşüş yaşayan Russell Wilson, San Francisco 49ers maçından itibaren kendi ritmini buldu ve Super Bowl’da rakamsal anlamda şaşalı sonuçlara ulaşmadı fakat oyunuyla kendisinden bekleneni fazlasıyla yaptı. İlk çeyrekte 4/5 üçüncü haklarda pas isabetlerine ulaşan Wilson maçı 18/25 ile 206 yard yaparak bitirdi. Harvin’den Kearse, Tate’den Baldwin’e verdiği paslarla kalitesini konuşturdu. Koşu ve pas oyunlarındaki tercihleri yerindeydi, bocalamadı, hata yapmadı.
Sezon boyunca sakatlıklarla boğuşan Percy Harvin finalin yıldızlarından biriydi. Gerek koşu gerek pas oyunlarındaki verimliliğiyle final maçına damga vuran isimlerden biri oldu. Marshawn Lynch maçın genelinde durgundu. Denver’ın koşu savunması sezon boyunca üst sıralardaydı, bunun etkisini kabul etmek lazım. Marshawn Lynch’e de özel önlem ve ilgi gösterdiler. İlk 11 koşusunda ancak 17 yard yapabildi. İkinci yarının başındaki koşusunda Mike Adams tarafından indirilmeseydi uzun soluklu bir TD koşusu görecektik.
Sayı anlamında bu sporun içinde ne varsa gösterdik. Hücum ve savunma sayılarına kick return sayısını da ekledik. İkinci yarıya ufak da olsa umutlu başlayan Denver daha ilk pozisyonda TD yiyince tüm umudunu kaybetti.
12.Adam ve 26.4
Maç hakkında çok da fazla konuşmaya gerek yok, zaten birçok makale kaleme alındı ve okuduk. 32 takımın hayalini kurduğu ve mücadele ettiği kupa bizde, Kuzey Pasifik’te. Maç sonu kupa töreninde NFL Başkanı Roger Goodell’den takım sahibi Paul Allen’a, koçumuzdan Russell Wilson’a kadar kime mikrofon uzatıldıysa konuşmasının başında 12.Adama vurgu yapmayı ve saygı-teşekkürü sunmayı ihmal etmedi. Açıkçası bir takımla bu kadar özdeşleşen ve çoğu zaman takımdan daha çok anılabilen taraftar tüm spor dallarında kolay kolay bulunamaz.
Şampiyonuz. Evet, evet, evet… Final maçındaki ezici üstünlük ile 31 takıma Eylül öncesi gerekli mesajı verdiğimizi düşünüyorum. Transfer, draft ve takas hamleleri güçlü takım oluşturmaktan ziyade “Seattle Seahawks’ı nasıl yeneriz?” sorusunu yanıtlamak için yapılacaktır.
26.4… Şampiyonun yaş ortalaması. 1971 Miami Dolphins’i ile birlikte tarihin en genç şampiyon takımıyız. Off-season’da elimizdekileri tutmak ve sene başında gelen Percy Harvin, Cliff Avril gibi katkı yapabilecek yetenekler dahil etmek takımın öncelikleri olmalı. Kuzeyin uşakları ikinci kez şampiyon olabilirler. Şu gün, şu an itibariyle en büyük favoriyiz. Yeni sezon başlamadan harika sezonumuzdan güzel esintilerin yer alacağı yazılarda buluşmak dileğiyle. 12.Adamın şampiyon takımından sevgilerle saygılarla…