Maçı canlı izleyemedim. Maalesef rahatsızlıktan ötürü Pazar gecesi daha saat 20.00’ı geçmeden yatakta sızmışım. Takım yenilince Pazartesi gecesi Youtube’dan full maç özetini izlemek de eziyet gibi geldi. O yüzden, sadece özet görüntüler ve sağda solda okuduklarım ışığında biraz da mış, muş’lu ve kısa bir yazı yazacağım. Öncelikle mağlubiyete birden çok mazeret bulunabilir. Kwon Alexander, K’waun Williams, Dee Ford, Richard Sherman, Weston Richburg gibi ağırlıkla savunma ama aynı zamanda hücum hattındaki sakatların etkisi, geçen hafta son saniyedeki vuruşu ile kahraman olan kicker Robbie Gould’un bu seneki gelgitli performansı, hatta ve hatta Atlanta head koçu Dan Quinn’in Kyle Shanahan’ı iyi tanıyor olması hep mazeret olarak sayılabilecek şeyler. Gerçek olan, saçma sapan bir son çeyrek ile yine çok yakın geçen bir maçı daha kaybetmiş ve division ile bay haftasını kazanma açısından pek de bir kayıp yaşamamış olduğumuz. Her halükarda grubu, bay hakkını elde etmenin yolu hala kalan iki maçı, özellikle de 17. haftadaki Seahawks maçını kazanmaktan geçiyor.
Hücum hattında center Weston Richburg’un yokluğunda nasıl bir performans ortaya koyacağı merak konusu olan Ben Garland çok da kötü bir maç çıkarmamış aslında. Garoppolo maç boyunca sadece bir kez sack olmuş ve rakip savunmanın QB hits sayısı da üçte kalmış. Ancak cornerback Richard Sherman’ın eksikliğinde, ne onun bölgesini savunan Emmanuel Moseley ne de genel arka alan savunma planıyla Robert Saleh belki de maç boyunca Atlanta Falcons’un tek hücum silahı olan Julio Jones’u durdurmak konusunda tek kelimeyle çuvallamışlar. Touchdown fukarası Jones hemen her seferinde Moseley’den sıyrılmayı becerip, üçüncü haftadan sonraki ilk touchdown’ını yapmanın dışında bu sezon bir maçta ikinci touchdown pasını bile tutmayı başarmış.
Savunmada Fred Warner hücumda ise George Kittle takımı ayakta tutmaya çalışan oyuncular olmuş. 49ers hücumunda sezonun yarısından itibaren süre gelen koşu oyunu yetersizliğine bu maçta pas oyunu da eklenmiş. Jimmy Garoppolo maç boyunca 13 pas gönderdiği Kittle dışında neredeyse hiçbir receiver’a ulaşamamış. 13 top tutuşta 134 yard mesafe kat eden Kittle’dan sonraki en fazla topla buluşan receiver’ın tuttuğu pas sayısı sadece iki. Son haftaların formda ismi Deboo Samuel ve takımın en büyük redzone tehdidi Kendrick Bourne sadece bir kez, geçen haftanın kahramanlarından Emmanuel Sanders ise sadece iki kez topu yakalayabilmiş. Koşu oyununa gelince, hemen her maç en azından bir running back’ten 100 yard üstü performans izlemeye alışmış 49ers seyircisi Atlanta Falcons karşısında umduğunu bulamamış. Dört touchdown’lık bir solo gösteri sunduğu 28 Ekim 2019 Carolina Panthers maçından bu yana adeta yokları oynayan Tevin Coleman, dört denemede 40 yard ile kısa süreli patlamalardan öteye gidememiş. Son haftaların yıldızı Raheem Mostert 14 sefer ile yine en çok top kullanan running back olmanın yanında maçta Kyle Juszczyk ile birlikte 49ers’ın iki touchdown’ından birine imza atmayı başarmış.
Savunmada ise yukarıda da değindiğim gibi Fred Warner, tıpkı geçen hafta olduğu gibi, önceleri mumla aratsa da yine tackle lideri olmayı bilmiş. İki haftadır 49ers savunmasındaki düşüş ile doğru orantılı olarak Fred Warner’da da bir düşüş gözlemlemekle birlikte yine hem istatistiksel olarak hem de sahadaki varlığı ile takımın savunma lideri Warner olmuş. Dokuz tackle, rakibi top kaybına zorlayan bir müdahale ile maçı tamamlayan Warner, defensive back D.J. Reed’in aynı topa atlaması olmasa bir tane de top çalmayı başarmış olacakmış. Aslında genel anlamda bakıldığında rakibin 89 koşu ve 210 pas tutma yard’ına izin vermek savunmanın başarılı olarak tanımlanabileceği bir performans ancak senede bir elin parmak sayısını geçmeyen touchdown sayısı ile oynayan Julio Jones’u redzone’da tutamayıp iki touchdown yapmasına engel olamamak maç boyunca savunmanın zaafı olarak görünmüş.
Geçen haftaki efsanevi maçın ardından takımın kendisine olan güvenini arttırıcı Saints galibiyetini dengeleyen bir mağlubiyet olmuş Falcons maçı. Rakamsal olarak pek bir şeyi değiştirmedi aslında. Yukarıda da değindiğim gibi Falcons’u yensek de, şimdiki gibi yenilsek de Bye hakkı kazanmanın yolu 17. hafta Seattle’da oynanacak olan Seahawks maçını kazanmaktan geçiyor. Sadece 11-12 hafta boyunca rakibe göz açtırmayan savunma başarısının meydana gelen can alıcı sakatlıklar ile hafta hafta sıradanlaşma yoluna girmesi yaklaşan playoff’lar düşünüldüğünde endişe yaratıyor. Haydi, Garoppolo, tıpkı bu maçta olduğu gibi, bir şekilde idare etti. İdare etti diyorum zira istatistikleri pek yansıtmasa da gördüğüm ve okuduğum kadarıyla Garoppolo’nun kaybettirdiği bir maç olmamış Falcons maçı. Haydi, George Kittle tıpkı bu maçtaki gibi 100 yard üstü rakamlar ve hücuma blok katkılarıyla destek çıktı. Eh haydi Emmanuel Sanders, Deboo Samuel gibi isimler bu maçın aksine daha fazla skora katkı da koydu. Bunların hiç birisi 49ers 2019 savunmasının birkaç hafta öncesine kadarki performansı olmadan playoff’da sonuna kadar gidilebilmesini sağlamaz. Neredeyse sadece Julio Jones ile hücum eden Atlanta’dan 23 (son altı sayıyı saymıyorum) sayı yiyip Super Bowl hayalleri kurulmaz. Zira geçen haftaki Saints maçı üst üste dört kez oynanmaz. Oynansa da hepsi kazanılmaz. Umuyorum gördüğüm ve gönlümden geçtiği gibi sakatlıkların da büyük sebebiyet verdiği bir yol kazası bu mağlubiyet ve kalan iki haftada da telafisi var. Yeter ki takımın özgüvenini etkilemiş olmasın. O konuda da benim görüşüm, bu sene kaybedilen üç maçın da son topta kaybedilmiş olması. Yani en azından Falcons’a dokuzuncu hafta New Orleans’da 26-9 kaybedilmiş bir maç gibi değil bu maç. Shanahan ve Saleh ile toparlayıp yola devam edilir.
Şahsım adına bu hafta ikinci darbeyi Titans ile yedim. Oysa interception ile ne de güzel başlanmış maça. Ancak sonrasına rakip bir yard çizgisinde touchdown yapmayı beklerken kaybedilen topun kendi 20 yard’ına kadar gerilemesi ve sonrasındaki Texans touchdown’ı ile birlikte adeta maçın kaderi değişmiş. Berbat bir ilk yarı sonrası ikinci yarıya 14-0 geride başlanınca haliyle daha çok pas oyununa yönlenmiş ve bunda da başarılı olunup 14-14’e gelmeyi başarmış Titans. Aslında kaybedilmiş olsa da gördüğüm ve yine okuduğum kadarıyla Tannehill gayet iyi bir maç çıkarmış. 279 yard, iki touchdown ve Frikser’in kucağındaki topu bir yard çizgisinde kaptırması ile oluşan interception rakamları görüntülerden de anladığım kadarıyla yine Mariota üstü bir maçı işaret ediyor. Sadece Texans, 15. haftada 1000 yardı geçen Carlos Hyde, yıldız receiver’ı DeAndre Hopkins ve iki interception’a rağmen koşarak kazandığı first down’larıyla Deshaun Watson’ın sayesinde maçı ve büyük ölçüde Division’ı almayı başarmış. Titans için her şey bitmemiş olsa da artık hayat daha zor. Şimdi Saints ve Houston’da Texans’ı yenmek bile grubu almaya yetmeyebilir. En azından seneyi kaybetse de en azından 2019 yılı umarım Titans hanesine quarterback’ini bulmuş olmakla avunulabilecek bir sezon olarak geçer…