Kapanmak üzere olan bir barı anlatan enfes bir Leonard Cohen şarkısıdır Closing Time. Haydi birader son içkileri alalım artık, son danslarınızı yapın, mekan kapanıyor minvalindedir. San Fransisco 49ers için 2020 yılında dükkanın kapatılıp sandalyelerin ters çevrilerek masaların üstüne yerleştirildiği closing time da 17-43’lük ağır Miami Dolphins yenilgisi oldu. Evet, özellikle savunmada pek çok sakat var, evet hücumun en önemli elemanı oyun kurucu pozisyonunda git geller yaşanıyor ama bunların hiç birisi sekiz ay önce Super Bowl oynamış takımın Miami gibi bir takımdan bırakın 43 sayı yemesinin mağlup olmasının bile mazereti olamaz, olmamalı. Miami deyince onların da iki galibiyeti bizim de iki galibiyetimiz oldu ama fikstürün kalanı düşünülünce sezonu bizden daha iyi yerde bitirme ihtimalleri daha yüksek zira önlerinde hala iki Jets, bir Bengals maçları var. Bizim sezonun kalanı kâbus gibi. Şu anki form durumuna bakarsak Washington dışında alırız diyebileceğimiz maç yok. Hatta şu son maçtan sonra o bile sallantıda. Bir yıl önce Super Bowl şampiyonluğunu kıl payı kaçırmış takımın, sekiz ay sonra Trevor Lawrence lafları etmesi tam da NFL’lik bir durum değil mi? İstisnalar hariç başarıyı sürdürmek o kadar zor ki bir gün önce kral olan sonraki gün ardına teneke bağlanıp yollanabiliyor.

Buna geçen sezon bittiğinde “dahi” diyerek adına methiyeler düzülen head koç Kyle Shanahan da dâhil. Bu yıl takımın hem hücum hem savunma hattında yaşadığı tonlarca sakatlık yüzünden hiçbir maçta sahaya ideal kadroyla çıkamamış olsa da fikstürün şu görece en kolay maçlarında yaptığı hatalar boş tribünlerin dahi homurdanmasına yol açtı. 2018 yılından beri maça çıkmamış, çok sıkı takipçi olmayanlar hariç kimsenin adını bile bilmediği cornerback Brian Allen’ı Ahkello Witherspoon yerine oynatması. Sonra baktı maç gitti gidiyor sakatlığı tam geçmemiş Ahkelo’yu yeniden sahaya sürmesi (Robert Saleh ile birlikte). Henüz tam iyileşmemiş Jimmy Garoppolo’ya panik içinde formayı vermesi Shanahan hocanın sıkıntılı anlarda sükûnetini koruyamadığı, yanlış kararlar verdiği izlenimi uyandırıyor ki biri hücum koordinatörü olarak kaybettiği iki Super Bowl’da takım şoka girdiğinde doğru hiçbir hamle yapamamıştı. Ryan Fitzpatrick yetenekleri kısıtlı da olsa Harvard mezunu zeki bir adam. Kısa sürede sahadaki madeni fark edip her sıkıştığında topu Brian Allen’ın bulunduğu tarafa atıp hepsinde de başarılı oldu. İnanın daha ilk yarı bitmeden sosyal medyada taraftar Allen’ı çoktan yedeğe çekmişti bile. Oyun kurucu konusu apayrı bir çuvallama. İki sene önce, Garoppolo sakatlandığında hiçbir katkı alamadığını gördüğün C.J. Beathard yerine şapkadan çıkardığı Nick Mullens’ı geçen hafta harcayıp, yerine, maçtan sonraki kendi açıklamalarından anladığımız kadarıyla, daha tam olarak iyileşmemiş Garoppolo’yu sahaya sürmesi, sonra da yok olmadı diyerek devre arası yine Beathard’a geri dönmesi tam akıl tutulmasıydı. Şu maçta Mullens daha mı kötü oynardı?

Mullens deyince, onunla ilgili okuduğum, duyduğum, gördüğüm en aklı başında yorumu NFLTR yazarı ve S Sport NFL yayınları yorumcusu, 10 parmağında 10 marifet Oktay Çavuş’un NFL podcast’lerinden 244. bölümünde dinledim. Oktay Çavuş kısaca Nick Mullens’ın oyun yapısının şu andaki 49ers hücumuna uymadığı için sıkıntı yaşadığını söyledi. Mullens gunslinger denilen ve daha çok risk alıp, daha fazla savunmanın arka tarafını kullanan, receiver’ın üzerinde fazla savunma oyuncusu olsa bile topu, tabiri caizse, iğne deliğinden geçirerek uzun pasla receiver!a atmayı seven tipte bir oyun kurucu. Bu ekolün en bilindik ismi olan Bret Favre’ın hem okuldaşı hem de öğrencisi. Ancak hücum oyuncularının yapısı itibarı ile 49ers’ın bir gunslinger’dan çok topu en yakındaki koşucuya ya da karşısındaki savunma hattının hemen arkasına sarkmış tight end/receiver’a geçirecek bir checkdown oyun kurucuya ihtiyacı var. Ne kadar da doğru. Elindeki Kittle da, Aiyuk ve Deebo Samuel da deep threat denilen hızı ile savunma arkasına sarkıp derin top tehdidi oluşturacak adamlardan değil. Onlar daha çok kuvveti ile topu tuttuktan sonra yard kat eden tipte oyuncular. Shanahan elindeki malzemenin farkında olup ona göre oyun planı ve oyuncu draft eden adam. Garoppolo’nun bir Matt Ryan olmadığını bildiği için ona göre hazırlanmış şemalar ve oyuncu yapısı ile kurguladığı takımda Mullens bocaladı. Ancak ne kadar bocalasa da Beathard’dan da, sakat Garoppolo’dan da hem daha heyecan verir hem de başarılı olabilirdi…

Can sıkan bir maç sonrası yazı yazmak da zor. Nereden tutsanız elinizde kalan bir takımın hala umut vadeden ve bu maçta bile görevini nispeten yapabilmiş elemanlarından bahsedip yüreklere biraz olsun su serpeyim diyorum. Her şeyden önce bu takımın en büyük gücü hala koşu hücumu. Geçen sene bu apoletler savunmanın omuzlarındaydı ancak bu yıl sakatlık belasının en çok vurduğu mevki olan savunma MFÖ’nün şarkısındaki gibi “kızamıyorum abi, adamım benim” modunda olunca her şey koşuya bakıyor. 49ers receiver’ları ile dahi koşabilen bir takım. Draft’ı da ona göre yapıyorlar. Mostert’in dönüşü ile yine rakibinden fazla koşmayı başardı. Mostert, geçen seneyle birlikte bakıldığında oldukça fazla yol kat etmiş bir koşucu. Gücü ve kütlesiyle yararak gidebilen adamlardan. Jerrick McKinnon ise tam tersi, kısa boyu ile kısa mesafelerde ihtiyaç duyduğun o üç-beş yardı alarak sana firsth down’ları getirecek adam. Bunlara Samuel, Aiyuk ve Kittle gibi her an koşmaya müsait top tutucular da eklenince hala korkulacak bir koşu oyunu var takımın. Tek sıkıntı hücum hattının koşu oyununa geçen seneki kadar yardımcı olamaması. Ne Daniel Brunskill o aradığımız center, ne McGlinchey o geçen seneki sağ tackle ne de Trent Williams şu ana kadar Staley’in yerini doldurabildi. Neyse nispeten iyi şeylerden bahsedecektik değil mi? Sezon başı ile mukayese edilirse şuan elimizde gayet elle tutulur bir receiver kadrosu var. Hem geçen sene yıldızı parlamaya başlamış Deebo Samuel, hem bu sene draft’ın ilk turundan gelen ve oynadığı üç maçta da oldukça umut vadeden Brandon Aiyuk ve takımın şu anki tartışmasız yıldızı George Kittle, en azından biz niners taraftarları için, gayet iyi top tutucular. Ee, koşucun iyi, tutucun iyiyse neyin kötü? Oyun kurucun kötü, çizilen oyunlar kötü, çizilmiş oyunların uygulanışı kötü. ‘4 ve 1’de shotgun diziliyorsun ve topu verdiğin koşucuyu bodoslama rakibin en kalabalık olduğu savunmanın göbeğine daldırıyorsun. Hızlansın diye mi shotgun?

Velhasıl batı cephesinde durum bu. Kısaca, Shanahan, Saleh, oyun kurucu (hepsi), hücum hattı (oline), savunmanın özellikle gerisi (cornerback, safety), Kerry Hyder Jr. hariç savunma hattı (dline) ve Fred Warner hariç linebacker’ların tamamı geçen yılı mumla aratır performanslar seriliyor. Haydi savunmanın belini büken sakatlık belası var diyelim, geri kalana çözümü bulmak da hocaya düşüyor. En başta da kendisine. Umalım da kendi söküğünü dikebilsin…