Amerikan futbolundaki mücadele herkesin malumu… Rekabet her saniye üst düzeyde ve takımlar her maça ayrı hazırlanıp, biz izleyicilerin heyecanlarını sürekli yukarıda tutmayı başarıyorlar. Ancak tüm bu yüksek performansın bize sunulmasında katkısı olan kişiler ise mutfaktaki şefler yani head koçlar olduğunu düşünüyorum.
Onların hazırlamış olduğu antrenman metotları, yanlarında bulunan yardımcı koçlar ile yaptıkları taktiksel çalışmalar, takımların başarılarındaki ana etmenler olarak karşımıza çıkıyor. Bununla birlikte iş sadece antrenman, bilgi ve taktik ile kalmayıp aynı zamanda oyuncu ilişkileri, kadro yönetimi, düzen ve disiplin gibi yardımcı gibi gözüken ancak oldukça fazla detay gerektiren işler de head koçların omuzlarındaki sorumluluklar arasında yer alıyor. Bazen oyuncularla iletişiminizi kuramamış veya takım içi disiplini sağlayamamışsanız, çok iyi bir taktiksel deha olmanız hiçbir işe yaramıyor.
2020 sezonunun başlamasına kısa bir süre kala NFL’in en iyi head koçlarını saymış olduğum listede, tüm bu kriterleri göz önünde bulundurup koçları sıralayarak sizlerin huzuruna sunmuş bulunuyorum…
1) Bill Belichick, New England Patriots
Sanırsam bu listede yeri tek garanti isim Sör Bill Belichick. Dokuz Super Bowl, altı yüzük, sayısız normal sezon galibiyeti ve daha niceleri… Amerikan futboluna 2000’li yıllardan itibaren damgasını vuran Belichick özellikle detaylara hakimiyet ve takım içinde kurduğu otorite ile birlikte yıllardır New England Patriots’ta Tom Brady ile birlikte müthiş işler başardı. Bu sezon itibariyle her ne kadar elinde ciddi isimler olmasa da Belichick’in uçsuz bucaksız oyun bilgisi yine takıma olumlu etki yapacaktır.
2) Andy Reid, Kansas City Chiefs
21 yıllık kariyerinde sadece üç kez losing sezon yaşayan Andy Reid geçen seneki Super Bowl zaferiyle birlikte tarafsız bir şekilde herkese derin bir “oh” çektirerek sonunda bir yüzük kazanmayı başardı. Her ne kadar Kansas City şehrinin her köşesinde süperstar Patrick Mahomes’un ismi olsa da Andy Reid’in Chiefs’te yaptıkları kesinlikle unutmamak gerek. Mahomes’suz dönem olan 2013-2017 arasında kırmızı beyazlı ekipte 53 galibiyet aldı ve beş senede dört defa playoff yapma şansını yakaladı. Ayrıca bu başarıyı da Alex Smith ile gerçekleştirmesi ise gerçekten oyuna ne derece hâkim olduğunu bize bir kez daha gösteriyor. Yeni sezonda da hiç şüphesiz hücum varyasyonları ve Patrick Mahomes ile zirveye oynamayı bırakmayacaktır.
3) Mike Tomlin, Pittsburgh Steelers
Takıma geldiği 2008 yılından beri hiç yüzde elli galibiyet yüzdesinin altına düşmeyen Mike Tomlin, geçtiğimiz yılın başında yapılan kötü başlangıç ve yaşadıkları talihsizlik sonrası akıllara “Acaba mı?” sorusunu getirmişti. Lakin takımın kötü savunma hastalığının nedenlerini çabucak teşhis etti ve doğru bir tedavi yöntemiyle ekibini hızlı bir şekilde toparladı. Bu çalışmanın meyvesini de birçok maçta yiyen Pittsburgh Steelers, kâbus sezonu playoff’un kapısından dönerek bitirdi ve yeni sezona büyük bir umut taşımış oldu. Head koçluk kabiliyetini sezon içerisindeki hamleleriyle gösteren ve yıllardır Pittsburgh’u bir şekilde yarışta tutan Mike Tomlin’in sağlıklı bir oyuncu grubuyla yine üst sıralarda olacağını hayal etmek çok da zor değil.
4) Sean Payton, New Orleans Saints
Sevgili Sean Payton hocam iyisin hoşsun, New Orleans şehri için bir koçtan öte bir insansın bunlar güzel şeylerde son üç sezonda yaşadığın playoff mağlubiyetleri açıkça sana hiç yakışmadı. Şaka bir yana işin sadece hücum tarafını sıralayacak olsak kesinlikle listenin ilk sırasında olacak olan 56 yaşındaki çalıştırıcı, normal sezonda yaptığı güzel işleri playoff’a taşıyamamanın sebebini ne yazık ki çözemedi. Her vedaları bir drama olan Sean Payton’ın, Saints’teki kredisi sonsuz gibi gözükse de bu sezonki olumsuz bir sonuç ciddi homurdanmalara neden olacaktır. Bununla birlikte Drew Brees’in de emekliliğinin yakın olduğunu düşününce “O sene bu sene” olmak zorunda.
5) Pete Carroll, Seattle Seahawks
Son yılların istikrar abidesi olan ve son sekiz sezondur galibiyet yüzdesi bakımından hiç yüzde ellinin altına düşmeyen Seattle Seahawks’ta Pete Carroll’un payını teslim edelim. “Legion of Boom”un dağılışından sonra bile sadece bir kere 10 galibiyetin altında kalan ve diğer sezonların hepsinde takımına playoff fırsatı sağlayan tecrübeli koç, sadece oyun bilgisiyle değil saha dışında oyuncularıyla ilişkilerinde de belki ligin en iyilerinden biri olabilir. Özellikle son yıllarda Russell Wilson – Boby Wagner ikilisinin saha içi liderliğini de eline geçirmesiyle eli biraz daha rahatlayan Pete Carroll’dan yine beklentiler büyük. Ancak insan kendisine sormadan da edemiyor, o finalde topu Marshawn Lynch’e verdirse acaba neler değişirdi..?
6) John Harbaugh, Baltimore Ravens
12 yıllık Baltimore Ravens head koçluk kariyerinin 11 yılını Joe Flacco ile geçiren John Harbaugh için şimdi Lamar Jackson ile beraber uçma zamanı. Bilakis geçen sezon Tennessee Titans’a elenmiş olsalar da, John Harbaugh’lu Baltimore Ravens, 2019 sezonunda bizlere gelecek yılların fragmanı niteliğinde kısa bir şov sunmuş olabilir. Sonuçta Lamar Jackson’ın MVP’lik performansında John Harbaugh’un ona desteği, hücum sistemini elindeki oyunculara göre tekrardan tasarlaması ve aralarındaki kuvvetli ilişki ile ortaya çıktı.
7) Mike McCarthy, Dallas Cowboys
Dallas Cowboys açısından bakınca ciddi bir “upgrade” olan Jason Garret – Mike McCarthy değişikliği tecrübeli koç açısından da yeni ve temiz bir başlangıç olacak. 13 yıl çalıştırdığı Green Bay Packers’ta güzel işler yapsa da gidişi pek “güzel” olmadı. İster istemez NFL tarihine bu şekilde adını yazdırmamak için Dallas Cowboys işini kabul eden McCarthy’nin omuzlarındaki yük Green Bay’dekinden daha ağır olacaktır ki Dallas’ın ateşli taraftarlarını ve bir türlü dinmeyen Super Bowl hayalini de unutmamak lazım. Şimdiden kolay gelsin diyelim kendisine…
8) Doug Pederson, Philadelphia Eagles
Philadelphia şehrine beklediği o kupayı 2017’de getiren Doug Pederson, 2018 ve 2019’da da takımını playoff’a taşımayı başardı. Lakin sakatlıklardan bir türlü başı kurtulmayan Carson Wentz’ten dolayı sürekli yedek oyun kurucusuna kalan Pederson, yine de Eagles’ı ayakta tutmaya yetecek kabiliyeti olduğunu kanıtladı. Eğer sağlıklı bir Carson Wentz ve takıma yeni katılan oyuncuların hızlı adaptasyonu sayesinde Pederson’un gelecek yıllarda bir Super Bowl daha kazanabileceğini düşünüyorum.
9) Kyle Shanahan San Francisco 49ers
2017 yılında geldiği San Francisco 49ers’ta ilk önce 6-10 ardından 4-12’lik sezonlar geçiren Kyle Shanahan, geçtiğimiz sezon takımı 13 galibiyet ile Super Bowl’a taşıyarak üst düzey bir başarı göstermişti. Nitekim tüm sezonun emeğini almasına sadece bir çeyrek kalmıştı ki bir anda takımının hakimiyetini kaybetti ve yenilgi kaçınılmaz oldu. Yine de akıllarda San Francisco 49ers’ın rakip oyun kurucuyu bunaltan savunması ve Telvin Coleman-Raheem Mostert-Matt Brieda ile kurduğu etkili koşu hücumları kaldı. Yeni sezonda da değerli koç ekibiyle birlikte oyunun her iki tarafında da üzerine koyan bir 49ers göreceğimize hiç şüphe yok. Tabii geçen sezon ki gibi 13 galibiyet gelir mi orasını sezon içinde göreceğiz…
10) Sean McDermott, Buffalo Bills
En son 1999 yılında playoff yapan Buffalo Bills’e gelir gelmez dokunuşlarıyla etki eden Sean McDermott, birincisi 2017 diğeri ise geçen sene olmak üzere üç yılda iki kere playoff yaptırmayı başardı. Özellikle Bills savunmasının kendisinin koçluk sürecindeki gelişimi başarılarının en büyük sırlarından biriydi. Nitekim hücumları için aynı şeyi söylemek zor. Lakin toplama bir hücum ekibinin yanına gelecek vaat eden bir Josh Allen ile geçtiğimiz yıl güzel işlere imza attılar. Bu sezon ise sezon başındaki Stefon Diggs ve savunmaya yapılan takviyelerle McDermott’un takımı AFC Doğu’nun en büyük favorisi olarak göze çarpıyor. Tabii playoff performanslarının üzerine daha çok çalışmaları lazım.
11) Bruce Arians, Tampa Bay Buccaneers
Nam-ı değer “QB Whisperer” Bruce Arians, Arizona Cardinals’ı beş yıl çalıştırdıktan sonra emekliye ayrılmış ancak James Winston ile çalışma isteği (!) onu tekrardan NFL’e geri döndürmüştü. Kâğıt üzerinde Tampa Bay’de ilk sezon iyi işler yapsa da Jameis Winston’un 33 interception atması kesinlikle planında yoktu. Ancak tüm sezon boyunca sürekli Winston’u destekleyici açıklamalar yapıp, oyuncusuna sahip çıkması tam anlamıyla bir head koçun yapması gereken bir şeydi. Artık işler değişti ve Bruce Arians, Peyton Manning’den sonra bir diğer yaşayan efsane Tom Brady ile çalışma fırsatı buldu. Carson Palmer ile birlikte Arizona’da neler yaptığını hatırladığımızda Bruce Arians-Tom Brady ikilisi Tampa Bay’e yirmi yıl sonra yeniden bir Super Bowl zaferi tattırabilir.
12) Mike Vrabel, Tennessee Titans
Bill Belichick gibi bir yaşayan efsanenin kanatları altından çıkıp bir takımın başına büyük umutlarla getirilen head koçların durumu malum ortada. Ancak durum Mike Vrabel için biraz farklı gerçekleşti. Mariota’ya güvenilmeyeceğini anlayıp geçtiğimiz sezon başında Ryan Tannehill’i kadrosuna katan ve sezonun ilerleyen bölümlerinde Mariota’ya daha fazla tahammül etmeyip Tannehill aşısını sahaya süren Vrabel, yaptığı seçimlerle karar verme mekanizmasının ne denli güvenilir olduğunu kanıtladı. Saha içinde ise Tannehill’i rakip hücum hattı oyuncusuna korkusuzca tackle yaptıracak kadar takıma adapte edip üstüne Derrick Henry’den yüzde yüz verim almasıyla, takım içinde ne denli söz sahibi olduğunu da görmüş olduk. Bir de ligin ikinci yarısından itibaren başlayan savunma performansı ve Patriots maçında yaptığı akıllı hamleleri de söylemeden unutmayalım. Eğer bu listenin en potansiyelli adayı kim derseniz Mike Vrabel diyebilirim. Böyle devam ederse gelecek yıllarda daha üst sıralarda görmemiz içten bile değil.
13) Mike Zimmer, Minnesota Vikings
1979 yılında başladığı koçluk kariyerinin tam 30 yılını çeşitli takımlarda işin savunma kısmından sorumlu olan Mike Zimmer, Minnesota Vikings’e geldikten sonra takımı özellikle son birkaç yıldır ligin en iyi savunmalarından biri yapmayı başardı. Gerçi bu başarı ne yazık ki Vikings’i özlenen Super Bowl zaferine bir türlü yaklaştıramadı. Şimdilerde ise birkaç senedir ekmeğini yediği savunmasının değerli parçaları miladını tamamlayarak takımdan ayrılmış durumda. vZimmer için işin hücum kısmını daha doğru düzgün halledememişken yine üzerine kafa yorması gereken bir savunma problemi oluşmuş oldu. Yine de hücum koordinatörlüğüne Gary Kubiak’ın getirilmiş olması Zimmer’ın elini rahatlatan bir hamle olduğunu düşünüyorum. Zimmer’ın takımını yeniden üst seviyeye çıkarması bir hayal değil…
14) Sean McVay, Los Angeles Rams
Daha 31 yaşında Los Angeles Rams’in başına gelince herkes “Kim bu delikanlı” diye merak etmişti McVay’i. Kendisi ile ilgili soru işaretleri bir hayli fazlaydı ki bu çok normaldi çünkü yaşlı kurtların sofrasına adeta bir “ceylan” oturmuştu. Lakin McVay, Rams’e geldiği ilk sezon 11 galibiyetle playoff’a taşırken ikinci sezonunda da 13 galibiyet ve mükemmel bir hücum zekâsı ile Super Bowl’a kadar genç yaşta yükselmeyi başardı. Tüm bunlar onu çok daha iyi yerlere taşıyacaktı ki her ne olduysa o Super Bowl’dan sonra oldu ve McVay, direksiyon hakimiyetini kaybeden şoför gibi takımın kontrolünü kaybetti. Jared Goff’un partileri, Todd Gurley’nin sakat mı değil mi sorunu ve Jalen Ramsey takası derken üstüne rakiplerinin kendi hücum sistemlerine karşı önlem almayı başlaması Rams’i dibe götüren ana etmenlerdendi. Rams, her ne kadar ilk tur draft hakkı olmasa da en azından bu off-season’da yüklerinden kurtuldu. Gelecek yıllarda McVay’in dokunuşlarıyla tekrardan yarışta olacaklarına birçok kesimin inancı tam.
15) Matt LaFleur, Green Bay Packers
Eğer bu sıralamada head koçların takımlarının geçen sezonki galibiyet sayılarına bakılsaydı Matt LaFleur’u ilk beş içinde görmemiz gerekirdi. Öyle ki LaFleur çaylak yılında Green Bay Packers gibi başarı baskısının her an tepesinde olan bir takımda 13 galibiyet gibi muhteşem bir sayı elde etmeyi başardı. Ancak yine de hakkındaki tartışmalar ve koçluk yetenekleri hala daha tartışılmaya devam ediyor. Kabul etmek gerekir ki Green Bay Packers’a gelene kadarki CV’sinde soru işaretleri olan genç çalıştırıcının Aaron Rodgers ile ortak akılla yine Green Bay’i zirveye oynatacağına şüphe yok. Gerçi unutturmaları gereken bir San Francisco 49ers rezaleti var ama her şeyin bir zamanı var; ona da sıra gelir bir gün.
16) Frank Reich, Indianapolis Colts
Philadelphia Eagles’ın Super Bowl zaferinde hücum koordinatörü olan Frank Reich’in, Colts’taki head koçluk macerası gayet güzel başlamış ve Eagles’taki formunu Colts’a da deyim yerindeyse “kopyala-yapıştır” yapmıştı. Şu Andrew Luck’ın ani emeklilik kararı olmasaydı, hem Frank Reich hem de Colts için başka şeyler konuşuyor olurduk. Buna rağmen Jacoby Brissett ve Brain Hoyer ile yine de bir şeyler yapmaya çalışan Reich yarıştan düşünüldüğü kadar da erken kopmadı. Neyse ki artık gerçek bir oyun kurucuları var ve Reich-Rivers iş birliği Colts’u üst seviyeye çıkarabilir…
17) Ron Rivera, Washington Football Team
Yeni adıyla Washington Football Team, geçtiğimiz sezonun ortasına yakın altı senedir verim alamadığı Jay Gruden’ı kovmuştu. Bu noktada Washington Football Team, Carolina Panthers ile zirveyi de dibi de görmüş bir isim olan Ron Rivera ile anlaşarak bir bakıma çaylak oyun kurucuları Dwayne Haskins’e de mentorlük edebilecek bir isim seçmiş oldu. Tecrübeli çalıştırıcı ise bir yandan oyununu sahaya yansıtmaya çalışmak zorundayken bir yandan da son yıllarda epey bir dağılmış olan eski Washington organizasyonunu da toparlamaya çalışacak. Yine de Ron Rivera’nın bunca iş için yeterli tecrübesi olduğunu düşünenlerdenim.
* Geçtiğimiz hafta Ron Rivera’ya kanser teşhisi koyuldu. Kendisine geçmiş olsun dileklerimizi iletelim.
18) Dan Quinn, Atlanta Falcons
Daha sezon başlamadan koltuğu ısınan koçların başından geliyor Dan Quinn. Son iki sezondur beklenenin altında kalan bir takım olan Falcons’ta değişim geçtiğimiz sezon başlamış ve Dan Quinn artık savunmadaki play call’ları alıp, koç ekibinde büyük bir değişiklik yapmıştı. Bu değişikliklerin meyvesini de ligin ikinci yarısında alarak üzerindeki baskıyı bir nebze de olsa azaltmayı başarmıştı. Ancak daha fazla başarısızlığı kaldırabilecek bir organizasyon yapısı yok artık Falcons’ta. Bu sene yapılan ses getiren hamlelerle birlikte Quinn’in de Seahawks günlerini andıran o bildiğimiz savunma düzenini sağlamalı.
19) Jon Gruden, Las Vegas Raiders
2018 yılının başında o zamanki adıyla Oakland Raiders ile rekor sözleşmeye imza atan Jon Gruden, yaptığı icraatlardan sonra hala daha oturmuş bir takıma sahip değil ve üstüne üstlük Raiders camiası ondan takıma Super Bowl kazandırmasını bekliyor. Her ne kadar ligin “old-school” koçlarından biri olsa da artık bu taktik Jon Gruden adına en azından geçtiğimiz iki sezon pek işlemedi gibi. Madalyonun öteki yüzüne bakacak olursak, belki de gelecek yıllarda ligin en iyi koşucularından olacak Josh Jacobs’un geçtiğimiz sezon takıma monte edilip iyi verim alınması ve Derek Carr’ın olası kötü performansına karşın Marcus Mariota ile yedeklenmesi Raiders adına olumlu işlerden birkaçı. Yine de Jon Gruden’ın sahip olduğu koçluk yetenekleri bir an önce sahaya yansıtması, bunun içinde istediği oyuncu grubunu bir an önce kurması gerekiyor.
20) Matt Nagy, Chicago Bears
Matt Nagy, Andy Reid ile birlikte geçirdiği beş sezonun ardından (dört sezon oyun kurucu koçluğu, bir sezon hücum koordinatörü) Chicago Bears’a geldiği ilk yıl 12 galibiyet alarak yılın koçu ödülünün sahibi de olmuştu. Fakat geçen yıl işler beklenildiği gibi gitmedi ve Nagy’nin takımı geçtiğimiz sezonu 8-8 bitirip ciddi bir hayal kırıklığı yarattı. Bu hayal kırıklığının sebebi sadece takımın playoff yapamaması değil, belki de ligin en iyi savunmasına sahip olmasına karşın yetersiz ve etkisiz hücum aksiyonlarıydı. Trubisky’nin her geçen gün dibe giden performansı bir yana Nagy’nin bir türlü oyuncusunun aklını sahaya yansıtamaması da başka bir sorun olarak dikkat çekti. Bu saatten sonra Chicago Bears’ın elindeki bu güzel savunma dağılmadan bir başarı görmesi şart olarak gözüktüğü gibi Matt Nagy’nin kazanmış olduğu yılın koçu ödülünün de bir “şans” olmadığını kanıtlaması gerekiyor.
21) Vic Fangio, Denver Broncos
Koçluk kariyerinin neredeyse tüm yıllarını koordinatör yahut pozisyon koçu olarak geçiren Vic Fangio, 61 yaşında Denver Broncos’un head koçu olarak belki de kariyerinin sonunda büyük bir atılım yapmıştı. Ondan tüm beklenti ilk önce işin savunma kısmının oturtmasıydı ancak beklenen olmadı ve Broncos, sakatlıklarında etkisiyle sezona son derece kötü bir başlangıç yaptı. Her şeye rağmen sezon ortasındaki Drew Lock değişimi ile rüzgârı arkasına alan Broncos, iyi bir off-season ve draft dönemi geçirerek dikkatleri üzerine çekmeyi başardı. Fangio’nun ise artık, daha önceki takımlarında yaptığı gibi o sağlam savunmayı oluşturması gerecek. Tek soru, elindeki oyuncu kadrosu Fangio’nun sahaya yansıtmak istediğine cevap verebilecek mi?
22) Bill O’Brien, Houston Texans
Eğer bu sıralama genel menajerler için yapılmış olsaydı emin olun Bill O’Brien listenin sonuncusu olurdu. Şanslı ki, zayıf bir grupta yer alıyor ve Deshaun Watson ile birlikte güzel işlere imza atıyor. Ancak yine genel menajerlik yetersizliğinden dolayı verdiği kararlarla DeAndre Hopkins ve D.J. Reader’ın takımdan ayrılması head koçluk kariyerini de doğal olarak etkileyecektir. Bir de playoff’ta vasatı aşamayan genellikle Deshaun Watson’ın bireysel performansına dayalı bir oyun anlayışı da unutulmaması gereken önemli bir etken. Sonuçta geçtiğimiz yıl Kansas City Chiefs’e karşı playoff’ta almış olduğu mağlubiyet NFL tarihine geçti ve uzun yıllar üzerlerine yapışacak…
23) Anthony Lynn, Los Angeles Chargers
2018 yılındaki 12 galibiyetlik sezonun ardından, Anthony Lynn yönetimindeki Chargers’ın geçtiğimiz sezonda da üst sıralarda olmasını bekleniyordu. Ancak sakatlıklar, form düşüklüğü derken bir anda tepe taklak giderek sezonu anca beş galibiyet ile kapatabildiler. Şimdilerde ise ligi kasıp kavurması beklenen Kansas City Chiefs’in ardından ikincilik koltuğu için Denver Broncos ve Las Vegas Raiders’a karşı işi pek bir zor gibi gözüküyor. Veteran Philip Rivers’ın ayrılıp bust olup olmayacağı konuşulan Justin Herbert ve Buffalo Bills’teki yıllarından oyuncusu olan Tyrod Taylor ile yola çıkacak olan Chargers’ın neler yapabileceği tam bir bilmece. Bu noktada Anthony Lynn’in de head koçluk becerilerinin yeterli olup olmayacağını göreceğiz.
24) Kliff Kingsbury, Arizona Cardinals
Çok da parlak olmayan Texas Tech macerasından sonra Arizona Cardinals’ta head koçluk şansını elde eden Kliff Kingsbury için yorumların ne yazık ki bir ortası yok. Kimi taraf potansiyel görürken kimisi ise vasatı aşamayacağını düşünmekte. Açıkçası bende bu yorumlarda Kingsbury’nin “Et mi yoksa Balık mı?” olduğunu daha anlayamayanlardanım. Sezona çok kötü başladıktan sonra, sezonun ortalarına doğru Kingsbury-Murray ortaklığı ve savunmada birkaç oyuncunun bireysel anlamda göstermiş olduğu üst düzey performansla Cardinals bir şeyler ortaya çıkardı demiştik ki sezonun sonunu ne yazık ki getiremediler. Genç çalıştırıcı ile ilgili kesin bir yorum yapmak için şu sezonu tamamlayıp ardından yorum yapılması gerektiğine inananlardanım.
25) Kevin Stefanski, Cleveland Browns
14 yıldır Minnesota Vikings hücumunun çeşitli bölgelerinde koçluk görevi yapan Kevin Stefanski, geçtiğimiz sezon Gary Kubiak’ın hücum asistanı olduğu dönemde hücum koordinatörlüğü görevini üstlenmişti. Bu görevden “Alnı ak” bir şekilde çıkan Stefanski, özellikle play-action’larda Kirk Cousins ile elde ettiği başarılarla Cousins’ın Vikings’ten ikinci kontratı almasına da vesile oldu. Şimdi sıra artık geçtiğimiz sezon ne olduğu belirsiz olan Baker Mayfield’da. Muhtemeldir ki Vikings’teki play-action oyunlarını Baker ile de bizlere izletecek olan Stefanski’nin en büyük şansı Vikings’te olduğu gibi ligin kalburüstü hücumcularına sahip olması. Odell Beckham, Jarvis Landry ve Nick Chubb’un da dahil olduğu bir hücum hattını verimli şekilde kullanabilirse Cleveland Browns o zaman çok can yakmaya başlar. Ancak unutmamak gerekir ki head koçluk ile hücum koordinatörlüğü çok başka iki pozisyon ve Stefanski’nin tecrübesizliği ciddi bir dezavantaj olabilir.
26) Doug Marrone, Jacksonville Jaguars
Takım özelinde baktığımızda Jaguars’ta işler karışık. Takımdan ayrılanlar sorunlu bir şekilde giderken, takımda kalanlar ise ayrılmak için kendilerine yer yapma peşindeler. Takımın içinde büyük bir otoritesizlik söz konusu ki bunun sebeplerinin başında Jaguars yönetimi geliyor. Tabi bu noktada da Doug Marrone’u direkt olarak parmakla göstermek ne kadar doğru olur orası soru işareti. Ancak şunu söylemek lazım ki eski genel menajerler ve oyuncuların tavrı nedeniyle Doug Marrone soyunma odasının kontrolünü kaybetti ve bunu geri kazanması biraz zor gözüküyor. Tek umut, bu takımın 2017 yılında Super Bowl’un kıyısından dönmüş olması. Gerçi o savunmadan eser yok artık ama belki Doug Marrone, Jaguars’ın rebuilding süresini minimumda tutabilir.
27) Brain Flores, Miami Dolphins
Miami Dolphins’in yeniden yapılanma sürecinde ilk hamlesi olan Brain Flores, head koçluk kariyerinin ilk yılında, “sağdan soldan” topladığı oyuncularla ortaya bir takım ruhu koymayı başardı. Her ne kadar bunu sezon başlangıcında yapamamış olsa da ligin ikinci yarısında DeVante Parker’ın artan grafiği, Ryan Fitzpatrick’in “ağabeyliği” ve Dolphins’e sonradan katılıp kadroda tutunmak isteyen “waiver” oyuncularının isteği ve arzusuyla birlikte hatırı sayılır bir performans sergiledi. Özellikle son maçta eski hocası Bill Belichick’e vurduğu darbe de head koç olarak bir potansiyeli olduğunun göstergesiydi. Artık Flores içinse ilk sezonki bahaneler olmayacak. Yeni seçilen oyuncuların takıma adaptasyonu ve serbest oyuncu döneminde harcanan paraların karşılığını vermek artık Flores’in ellerinde. Ancak Flores’in bu yükün altından kalkacağından hiç şüphem yok.
28) Zac Taylor, Cincinnati Bengals
Zac Taylor için daha ilk sezondan kesin hükme varmak açıkçası pek içim el vermiyor çünkü olay sadece Zac Taylor’da bitmiyor. Geçen seneyi hatırlayacak olursak son derece dağınık bir Cincinnati Bengals organizasyonu vardı ve oyuncular saha içinde sürekli “Bitse de gitsek” modunda takılıyordu. Sakatlıklar ve Andy Dalton’un, sanki tek günah onunmuş gibi, saçma sapan bir kararla yedeğe çekilip, yedek oyun kurucu olan Ryan Finley’in apar topar sahaya sürülmesinin ardından Dalton’dan daha kötü çıktıktan sonra tecrübeli oyuncunun tekrar starter olması… Şimdi bile düşününce tüm mantıksız işlerin olduğu bir organizasyon olarak karşımıza çıkıyor Bengals. Ancak artık ellerinde Joe Burrow gibi NFL’i kasıp kavurması beklenen oyun kurucuyla, hint kaplanları için yeni bir çağın başladığını söyleyebiliriz. Sonuçta Zac Taylor, daha öncesinde Los Angeles Rams’te oyun kurucu koçuydu ve onun gidişinden sonra Jared Goff’un hali ortada. Joe Burrow için Zac Taylor; Zac Taylor için Joe Burrow büyük bir şans olabilir.
29) Matt Patricia, Detroit Lions
Şunu kabul etmek gerekir ki Detroit şehrinin herhangi bir takımında ne koç ne de oyuncu olmak hiç de kolay değil. Şehrin genelinde bir motivasyon eksikliği var. Özellikle NFL için konuşacak olursak taraftarlar maçlara “Zaten kaybedeceğiz” modunda gidiyorlar. Tabii bu saydıklarımız bir head koçun kötü olma sebebi olmamalı; aksine böyle bir umutsuzluktan bir umut çıkarması gerekiyor. Ancak Matt Patricia bunun tam tersini yapmayı takımı ve şehri daha da dibe sürüklemeyi devam ettiriyor. Serbest oyuncu piyasası döneminde sadece eski takımı Patriots’a yönelmesi ve takıma iki senedir en ufak tümsekleri bile atlattıramaması yeteneklerini sorgulamamız konusunda bize yeterince koz veriyor. Açıkçası bu kafada gittiği sürece de değil Lions diğer başka bir takımda da Matt Patricia’nin koordinatörlük dışında bir pozisyon elde etmesi zor gözüküyor.
30) Matt Rhule, Carolina Panthers
Carolina Panthers, dokuz yıllık head koçları Ron Rivera ile yollarını ayırınca, yerine gelecek isim için birçok tecrübeli çalıştırıcı yazılsa da Panthers yönetimi beklenenin aksini yaparak 2017-2019 yılları arasında kolej takımı Baylor’u çalıştıran Matt Rhule’u takıma getirdi. Üç senelik Baylor serüvenini 47-43 bitiren Rhule’un çok parlak bir kolej kariyeri olmamasına rağmen, sürekli artan bir grafik çizip geçtiğimiz sezonu 11 galibiyet ile kapatmış olması sanırım Panthers yönetimini etkilemiş olabilir. Nitekim hücum anlamında da Baylor’da iyi işlere imza atan Rhule’un draft’tan hiç hücum oyuncusu seçmemesi ise bir çelişki olarak dikkatlerden kaçmıyor.
31) Joe Judge, New York Giants
Koçluk kariyerindeki basamakları bir bir atlarken bir anda dört beş seviyeyi birden sıçrayıp kendini New York Giants’ın head koçu olarak bulan Joe Judge, durduk yere başına belayı aldı. Deneyimsizliği bir yana, Giants gibi sıkıntılı bir organizasyonu sadece saha içinde değil saha dışnda bile yönetmek her baba yiğidin harcı değildir. Açıkçası kendisinden de ne şapkadan tavşan çıkarması ne de çok büyük işler yapılması beklenmiyor. Sadece takım idaresinde tutarlı olup saçma kararlar vermese çaylak yılını en az kazayla atlatır gibi gözüküyor. Zaten Jason Garrett hücum koordinatörlüğüne getirilme sebeplerinden birisi de Judge’ın öğretmenlik tabiriyle “tebeşir tozu yutana kadar” takımı hücumsal anlamda Daniel Jones-Saquon Barkley ikilisiyle bir yerlere taşımak. Sonrasında ne olur bekleyip göreceğiz ama mesele Giants olunca her şey mümkün.
32) Adam Gase, New York Jets
Bir head koç nasıl olmamalı derseniz vereceğim cevap “Adam Gase” olur. Peyton Manning’in Denver Broncos’ta 55 TD pası atıp NFL’in belki de en iyi performansını ortaya koyduğu sezonda hücum koordinatörü olup takımla birlikte güzel bir uyum sağlasa da head koçluk seviyesi bambaşka bir şey ve Adam Gase bu seviyenin adamı kesinlikle değil. Bireysel anlamda oyuncu ilişkisi yok; takım idaresi zaten yok, yardımcı koçlarıyla uyumlu çalışma diyeceğim ama ortada bir “çalışma” yok. Miami Dolphins’ten sonra New York Jets’te de takımın yıldızlarıyla tartışan Gase, Le’Veon Bell’i takıma küstürmeyi başarmasının yanında, belki de NFL’in en iyi safety’si olacak Jamal Adams’ı da takımdan sonunda(!) yollamayı başardı. Adam Gase Jets’in başında kaldıkça Jets’ten takım, Adam Gase’den de head koç olmaz…