21 Nisan 2013 – İTÜ Maslak Stadyumu’nun en coşkulu, en sesli gecelerinden biriydi. Yarı final maçı sona ermiş, tribünler ayrı, sahada oyuncular ayrı, aynı şarkıyı söyliyip aynı mutluluğu yaşıyordu; finale çıkmanın mutluluğunu, hem de farklı bir galibiyetle: 40 – 7. İTÜ Hornets oyuncuları ve koçlarının ellerinden, sahanın diğer tarafında, akıllarından uzun süre silinemeyecek bu manzarayı izlemekten, bütün yaz kulaklarında çınlayacağını bildikleri o meşhur şarkıyı dinlemekten başka bir şey gelmiyordu. Maç sonunda, finale çıkan Bilgi Hunters oyuncularının ellerini sıkarken aslında kimin daha çok hakettiğinin hepimiz farkındaydık. Kendi sahamızda, tribünden sadece rakip takım için söylenen marşları duymak, maçta hangi tarafın oyundan çok daha büyük bir zevk aldığını görmek, taktiksel anlamda rakibin bizi bizden daha iyi biliyor oluşunu görmek aslında elimizden bir şey kaçırmadığımızı, daha çok yolumuzun olduğunu anlamamıza yetti. Sezon çok tatsız bitti…
Temmuz 2013 – Yeni sezon için hazırlıklar başladığında, kadrodaki en büyük sorun, dört yıl boyunca center oynamış Gökhan ‘Tavşan’ Tuğ’un sakatlık sebebiyle sezonu kapatması ve diğer offensive line oyuncularının da okul, staj, sakatlık gibi sebeplerle idmanlarda yer almamasıydı. Maçların başlamasına bir ay gibi kısa bir süre kalmışken idmanlarda bulunan tek O-Line oynayabilecek oyuncunun, önceki iki yılda tight end olarak sahaya giren Onur Doğan olması kafalarda büyük soru işaretleri oluşturuyordu.
İTÜ Hornets, son 4-5 yılda belki de ilk defa bu sene kimse şampiyonluk hayalleri kurmuyor, diğer takımlarla kendini kıyaslamıyor, sadece futbol oynayacak olmanın heyecanını yaşamak istiyordu. Öyle ya da böyle, yeni takıma katılan oyuncularla, farklı pozisyonlarda oynamak zorunda olan oyuncularla yeni sezona hazır sayılırdık.
15 Şubat 2014 – Ünilig’deki ilk maçımız, geçtiğimiz seneden tanıdık bir rakipleydi: Akdeniz Heroes. İki yıldır aynı gruba düştüğümüz bu centilmen takımla maçımız yine kendi sahamızda ve yine yağışlı bir havada oynandı. İlk maçına çıkacak olan Arınç Bilge, bu maç, center olarak görev yaptı ve maçı Hornets, 48 -23 kazanmayı bildi. İlk maç olması sebebiyle hücumda çok fazla top kaybı yapmamız ve yard cezası yememiz, defansta basit hatalar ile yenilen sayılar, önümüzdeki kısa sürede kapatılması gereken konulardı. Özellikle defans takımı koçluğunu üstlenen Mansur Yılmaz ve offensive line koçluğunu eline alan Özgür Özel için zaman kısıtlı, yapılması gereken çok iş vardı.
15 Mart 2014 – Maç olmadan geçen bu bir ay sonunda hem hücum takımı rayına daha fazla oturmuş hem de defans takımı sezon başından beri sürdürdüğü gelişmeyi hızlandırmış olarak ilk Ünilig deplasmanı için, Ankara’ya yola çıktık: Bilkent Judges. Bu maçta ise önceki yıl right tackle oynayan Semi Öztopaloğlu center pozisyonuna geçmiş ve offensive line’daki gelişim ve değişim süreci devam etmekte idi. Maça defans takımı kaptanlarından Sarp Yüksel’in fumble return touchdown’ı ile başlayan takımımız, futbolun zevkini ve tadını çıkarmaya artık başlamıştı diyebiliriz. Maç, 44 – 2 İTÜ üstünlüğüyle sona erdi ve sahada eğlenen, gülen ama disiplini ve centilmenliği elinden bırakmayan bir takım görmeye başladık. Umutlar, her sene olduğu gibi artmaya, “acaba?” sorusu, erken de olsa, akıllara gelmeye başladı.
12 Nisan 2014 – Gruptan çıkmayı garantileyen İTÜ Hornets, gruptaki son maçında, yine bir Ankara takımı olan, Atılım Rhinos’u, İstanbul’da konuk etti. Yine farklı bir center ile sahaya çıkan takımda bu maç, oyun kurucu pozisyonunda çaylak oyuncu Batuhan Tekin, ilk 11’de yer aldı. Maçın ikinci yarısında saha kenarına gelmesini planladığımız Batuhan, adeta “bu maç benim” diyerek maçı sonuna kadar götürdü ve bir koşu ve iki pas touchdown’ı ile maçı takımına kazandırdı: 22- 6. Son iki maçtır takımın sadece son çeyreklerde ve maç koptuğunda sayı yiyor olması, güzel ve önemli bir gelişimdi bizim için; ancak o çok istediğimiz yere ulaşabilmek için önümüzde iki büyük engel daha vardı…
26 Nisan 2014 – Yarı final… Takım tarihindeki belki de en önemli maç, geçtiğimiz yılın Üniversiteler İkinci Ligi şampiyonu, Yeditepe Eagles ile oynandı. Kulüpler Ligi ile birlikte çıktığımız son altı maçı kazanmış bir şekilde, uğurlu olduğuna inandığımız yeni sarı formalarımız ile Marmara Besyo Stadı’nda sahaya çıktık. Yarı final maçı için İstanbul’daki tüm futbolseverler ve yakınlarımız toplanıp tribünleri doldurmuştu. Özgüvenimiz ve moralimiz en yüksek seviyede çıktığımız maçın kickoff’unda return touchdown yememiz ile birlikte kendimizi tekrar gerçek hayata dönmüş bulduk. Sezon başında en formda ve en çalışkan gözüken defensive line oyuncumuz Çağatay ‘Çaça’ Şahin’in sezon ortasında talihsizce sakatlanıp defensive line ve special team koçluğuna geçmesi, bu takım için yapılan fedakarlıkların güzel bir örneğiydi; dolayısıyla special team’imize vurulan bu darbeye, tüm takım tek yumruk olup cevap vermeliydik. Ya yine panikleyip tüm çabalarımızın elimizden kaymasına izin verecektik ya da skoru düşünmeden sadece birbirimiz için futbol oynamaya devam edip elimizden geleni yapacaktık. Sahaya giren hücum takımı, istikrarlı pas oyunları sonucunda yıldız wide receiver oyuncusu Deniz Yılmaz’ın end zone’da tuttuğu top ile eşitliği sağladı.
Bugüne kadar birçok geri dönüş yaparak maç kazanan, bir geri düşüp bir öne geçtiği maçları olan İTÜ Hornets tarihindeki belki de en büyük heyecan, en büyük çekişme ve gerilim bu maçta yaşandı. İki takımın oyun kurucusunun da hem pas atabilme hem de koşu yeteneği ile bir anda sayıya ulaşabilme şansı, iki defans takımının her şeyini ortaya koyarak oynaması, iki tarafta da topu tuttuğu anda yakalaması çok zor olan wide receiver’lar maçı bir o takıma bir bu takıma götürürken, maçın son sözünü İTÜ Hornets defansı söyledi diyebiliriz. Maç bitimine saniyeler kala kendi red zone’umuzda Eagles hücumunu durduran defans takımımız sürenin bitmesini sağladı ve düdük çaldığı anda tüm takım, büyük bir yükün omuzlarından alındığını hissetti: 20 – 12. O güne kadar büyük maç dediğimiz playoff, yarı final galibiyeti bulunmayan Hornets, güçlü rakibinin bir adım önünde maçı noktalamayı başararak Konya’ya finalist olarak gitmeyi hak etti. Maçın kırılma anlarından bazıları; Linebacker Emrecan Tarakçı’nın rakip yarısahada yaptığı interception return, tecrübeli wide receiver Muzaffer Akay’ın zor bir topu tutarak adeta döne döne 40 – 45 yardlık bir koşu ile end zone’u bulması ve artık yanarak oynayan offensive line’ının arkasında oyun kurucu Ateş Akkor’un touchdown koşusu hafızalarda kalıcı yer edenlerdi.
4 Mayıs 2014 – Ve final… İstanbul’un en büyüğü, Ankara’nın en büyüğüne karşı: İTÜ Hornets – ODTÜ Falcons. Son dört yıldır oynamaktan en keyif aldığımız takım olan Falcons ile yaptığımız maçlar şans eseri, sırayla bir onların, bir bizim galibiyetimiz ile sonuçlanırdı. Son maç ise yaklaşık iki hafta öncesindeki Kulüpler Ligi karşılaşması idi ve çekişmeli geçen maçı İTÜ Hornets 24 – 16 kazanmıştı. Ünilig organizasyonu ile Konya’da düzenlenen final maçına yalnız gitmemiştik, tarihimizde ilk defa bir maça taraftar otobüsü kaldırmanın heyecanı, sahaya çıktığımızda daha da arttı. Sahanın sadece bir tarafına yapılmış tribünlerin bir yarısı, ellerinde pankartlar ve yazılar ile sarı siyah Hornets taraftarı, diğer tarafı ise davullar meşaleler ile kırmızı beyaz formalarını giymiş Falcons destekçileriydi.
Amerikan futbolunda rakibini tanımanın önemini bu maçta çok iyi bir şekilde görmüş olduk diyebiliriz. Birbirine karşı oynamaktan ve iki takımın da koçlarının oyuncularıyla gerçekleştirdiği maç izlemeleri ile artık her göz temasında oyuncular rakibinin hamlesini tahmin etmeye, karşısındakinin yorulup yorulmadığını, kimin ne zaman sinirleneceğini, maçtan kopacağını, ya da sahadaki rekabeti ve gerilimi bir kenara bırakıp gülebileceğini, düşeni kaldırabileceğini, karşılıklı atışabileceğini öğrenmeye başlamıştı. Yani, sahadaki futboluyla, tribündeki atmosferiyle, karşılıklı gerginliği ve dostluğuyla bu final maçı sonsuza kadar oynansa, kimse bıkmaz; o ruhu, o heyecanı kaybetmezdi.
Maç, yine defans takımı kaptanlarından Berkay Bayraktar’ın interception return touchdown’ı ile 6 – 0 lehimize başladı. Berkay’ın bu seneki 3.sayısıydı. Rakibin hızlı, dirençli ve yılmayan defansına karşı maç boyunca zorlanan İTÜ hücumu, son bir yılda ilk defa bir maçı sadece bir touchdown ile bitirdi ama iki drive’ı da rakip red zone’undan dönerek maç boyunca saha ve zaman kontrolünü elinde bulundurmayı başardı. Ünilig’deki son sayısını yapan milli takım koşucusu Baran Alphan’ın touchdown sonrası coşkulu sevinci, belki de yılların hırsını, isteğini ve açlığını gözler önüne seriyordu.
Maçın sonlarında ODTÜ’nün yaptığı touchdown ile skor gerginliği geri de gelse İTÜ hücumu zamanı kontrol edip kneel down ile son saniyeleri de eritti: 15 – 7. Final maçı için defans takımında Berkay Bayraktar; hücum takımında da Ateş Akkor maç topuna, koçları tarafından layık görüldüler.
Madalya töreninde ve eve dönüş yolunda yaşanan hisler, söylenen sözler, çekilen fotoğraflar, üniversite hayatımızın en önemli anları olarak bir ömür boyu hafızalardan çıkmayacak. Futbol, idman, ağırlık, beslenme gibi takımca oturttuğumuz önemli disiplinlerimizden de öte, futbol oynarken ya da oynamazken beraber eğlenebilmek, her günü, geceyi beraber geçirmek, birbirimize sahip olmaktan dolayı gurur duymak bizi biz yapan etkenlerin başında gelmekte. Oynadığımız futboldan biz ne kadar zevk alıyorsak, izleyenlerimizin de zevk almasını sağlamak, rakiplerimizin bizi iyi hatırlamasını ama hatırlamak istememesini sağlamak ve seneye aynı hisleri tekrar yaşamak için elimizden geleni yapmaya devam ediyoruz.
Şampiyonluk sezonu görüntüleri linki:
Şampiyon Kadro
Offensive Linemen: Umuthan Pehlivanlı, Mehmet ‘Koca Adam’ Akdemir, Şahan Erden, Arınç Bilge, Onur Doğan, Toygan Subaşı, Semi Öztopaloğlu, Canalp Koyuncu
Defensive Linemen: Oğuzhan Turgay, Deniz ‘Zek’ Ata, Erdinç Yakut, Hakan Canbay, Barkın Çıkıkçı, Çağatay ‘Rimas’ Şahin, Hasan Hüseyin Karabağ, Yiğit Göktuğ Yavuz
Linebackers: Sarp Yüksel, Yusuf Erman Sarı, Emrecan Tarakçı, Tahsin Topal
Defensive Backs: Berkay Bayraktar, Hasan Çağlar ‘Bob’ Erdihan, Fatih ‘Şato’ Özer, Yalın Yücel, Alper Alper, Sarper Aksu, Sertan Danışer, Buğra Eren Hakkoymaz, Mert Kurtcan
Running Backs: Seyfettin Saruhan, Baran Alphan, Mert Can Bayrak, Kaan Berek ‘Frodo’ Saraç, Berkay Memiş, Buğra Şenvardar
Receivers: Muzaffer Akay, Deniz Yılmaz, Ahmet Özmen, Cihan Çetinkaya, Atakan Bal, Batın Seyrek, Ozan Özcan, Onur Toprak
Quarterbacks: Ateş Akkor, Batuhan Tekin
Koçlar: Emrah Asılyazıcı, Erkin Palaz, Mansur Yılmaz, Özgür Özel, Çağatay Şahin