Takımların power rankings’i olur da oyuncuların olmaz mı, bal gibi de olur. Sezonun ilk 10 haftası boyunca takımlar hakkında onca şey yazılıp çizilmişken oyuncuların münferit performansları, hep bu takım yazılarının alt başlıklarında kendisine yer buldu. Kendisini NFLPA temsilcisi zanneden ve takım sahiplerine karşı oyuncuların haklarını sonuna kadar savunan yazarınız And Kaan Yılmaz da bu duruma sessiz kalmadı ve takımları için sahada canla başla ter döken bu emektarları onurlandırmaya karar verdi.
Bu listeyi, bir nevi ilk 10 haftanın All-Pro kadrosu olarak düşünebilirsiniz. Listenin, 2016 sezonunun kendi pozisyonlarına damga vuran oyuncularını sıralamak gibi önemli bir amacı olduğu için seçimlerimi yaparken nasıl bir metodoloji kullandığımı da sizlerle paylaşmadan geçmeyeyim.
X oyuncusunun bu listede yer alıyor olması için:
1) 2016 sezonunda istatistiki anlamda kendi pozisyonunun en iyileri arasında bulunması gerekir. “2016 Sezonu”nu özellikle kalın yazdım çünkü liste boyunca oyuncuların kariyer başarılarını hariç tutup sadece bu sezonki performanslarını değerlendirdim. Sonra yok efendim “Y oyuncusu kaç senedir Pro Bowler seçiliyor, onu nasıl almazsın bu listeye?” veya “Adamın adını bu sene öğrendik, onu listeye koyarken vicdanın sızlamadı mı?” gibi fazlasıyla dramatize edilmiş sorular gelmesin dedim…
2) Sezon bir bütün olduğundan, cezası veya sakatlığı sebebiyle en fazla üç maç kaçırmış olması gerekir (“Vay be Tom Brady, sen NFL’de kırılmadık rekor bırakma, sonra da git bu sünepe And Kaan’ın alicengiz oyunları yüzünden liste dışı kal!”). Bunun sebebi şu: daha fazla sayıda maç kaçırmış oyuncular, sakatlıkları ve cezaları sebebiyle forma giyemedikleri maçlarda oynasalardı, belki de beş-altı maçlık istatistiklerine gölge düşüreceklerdi. Öyle ki Aaron Rodgers’ın bu sezon bir tocuhdown pasında kaldığı maçları çıkarmış olsak, büyük ihtimal o da bu listede yer alabilirdi.
Öte yandan, bu durumun tam tersi de gayet mümkün: Listede bulunmayan bazı oyuncular, sakatlık ve cezalar sebebiyle kaçırdığı maçlarda oynayabilmiş olsa, belki de harikalar yaratıp sezonun en büyük yıldızları haline gelecekti. Bu durumları göz önüne aldığımda, olası bir muğlak çerçeveden kaçınmak için böyle bir sınırlamaya gittim.
Listenin gidişatını etkileyecek bu iki kaideyi sizlerle paylaştıktan sonra, hayali kadronun klasik I-Formation oynayan bir NFL takımına göre düzenlendiğini de hatırlatayım ve sözü daha fazla uzatmadan sezonun bu zamana kadarki en iyi quarterback’i ile siftahı yapalım:
Quarterback: Matt Ryan – Atlanta Falcons
Sezonun başında bir heves başlayıp gerisini getiremediğim “Sözde Gündem, Özde Goygoy” yazılarında Ryan’ın bu sezon yakaladığı çıkışı, ligdeki diğer oyun kurucuların henüz canavar performanslar sergilemeye başlayamamış olmasıyla açıklamıştım. Bunu halen bir nebze de olsa inanmakla birlikte NFL’de dokuzuncu sezonunu geçiren Ryan’ın bu sezon sınıf atladığını da kabul etmek gerekiyor. Sonuçta Falcons, bundan dört beş sene öncesine göre hücumda yıldız eksiği yaşayan bir takım. Öyle ki Julio Jones, Roddy White ve Tony Gonzalez üçlüsünden bir tek Jones kaldı kadroda. Buna rağmen kariyeri boyunca big play’lerden ziyade topu etkili bir şekilde dağıtmasıyla öne çıkan Ryan, bu sezon fullback’ten yedek tight end’e kadar tam 11 farklı oyuncuya touchdown pası atarak hücumunu çok verimli bir şekilde yönetiyor.
Mansiyon ödülü: Drew Brees – New Orleans Saints
Running Back: Ezekiel Elliott – Dallas Cowboys
Elliott’ın önündeki hücum çizgisi, NFL’in son yıllarda gördüğü en iyi ünitelerin başında geliyor. Özellikle sol guard La’el Collins’in sakatlanıp yerini, bu pozisyonu daha çok hak ettiğini düşündüğüm Ronald Leary’e bırakmasıyla bu grup, bundan iki sezon önce ligin koşu yardı kralı olan DeMarco Murray’in önündeki beşliye dönmüş durumda. Ancak Elliott’ın bu sezonki canavar performanslarını sadece hücum çizgisine bağlamak yanlış olur. Örneğin, genç running back’in rakip savunmalarla girdiği ilk fiziksel temasın ardından elde ettiği (yard per carry after contact) 2.94 yard’lık akıl almaz istatistikte hücum hattının neredeyse hiçbir katkısı yok. Şu an Elliot için, Eric Dickerson’ın çaylak sezonunda kırdığı rekorlar (1.808 yard-18 touchdown) biraz uzak gibi duruyor ancak bu gidişle genç yıldızın, henüz ilk senesinde En Değerli Oyuncu Ödülü’nü (MVP) kazanması içten bile değil.
Mansiyon ödülü: David Johnson – Arizona Cardinals
Fullback: Noman Ta’ufaru – Baltimore Ravens
Kardeşim biriniz de demiyorsunuz, böyle bir fullback gerçekten var mı diye. Adamın adını “Noman” koyduk halen uyanmadınız. Tabi gördünüz ya ne idüğü belirsiz bir soyad, hemen etiketleyin adamı fullback diye. Buna rağmen, size hak veriyorum; sonuçta bu listede “gerçekten” yer alan Kyle Juszczyk’in soyadı da benim uydurduğum hayali oyuncunun soy adını pek aratmayacak cinsten.
NFL’in pas ağırlıklı bir lige dönmesinden bu yana fullback pozisyonunun miadı da yavaş yavaş doluyor. Durum böyle olunca, ilk 10 haftada her takım aşağı yukarı toplam 600-650 snap yaparken, fullback’lere baktığımızda 200 snap’in üzerinde sahada yer alan tek oyuncu Kyle Juszczyk. Lige 2013’te adım atan tecrübeli oyuncunun blok performansının da muadillerine göre bir adım önde olması, harika performanslar gerektirmeyen pozisyonunda kendisini bu sezon öne çıkartıyor.
Mansiyon ödülü: Aaron Ripkowski – Green Bay Packers
Wide receiver: Julio Jones – Atlanta Falcons
Julio Jones için bu sezon söylenecek pek bir şey yok. Çoğu hücumu double coverage altında geçirmesine rağmen Carolina Panthers’a karşı kaydettiği 300 yard, her baba yiğidin harcı değil. Öyle ki son 27 yılda bunu başaran tek yiğit Calvin Johnson olmuştu. Öte yandan, ilginçtir ki Matt Ryan’ın bu sezon yakaladığı çıkış ile birlikte pas hücumlarındaki sorumluluk, geçtiğimiz sezonlardaki gibi Jones’un üzerine de kalmıyor. Bu sebeple de takım, 2016 sezonunda yıldız oyuncuyu daha çok orta ve uzun mesafe pas oyunlarında kullanıyor ki bu da, NFL’in gördüğü en büyük atletlerden bir tanesi olan Jones’un bu sezon niçin 20 ve üzeri yard’lık top tutuşlarda ligin zirvesinde olduğunu gösteriyor.
Wide Receiver: A.J. Green – Cincinnati Bengals
Bengals, çalkantılı bir sezon geçiriyor. Her sene gediklisi oldukları playoff’u zora soktular. AFC Kuzey Grubu’ndaki diğer takımlar da benzer şanssızlıklar yaşayıp bir zamanların fırtınalar estiren grubunu rezil rüsva bir hale sokmasalar, Bengals belki de altı sezon sonra ilk kez playoff yapamayacak. Cincinnati ekibi beklenenin bu kadar altındayken, A.J. Green her nasılsa rakiplere korku salmaya devam ediyor. Marvin Jones’un takımdan ayrılması ve Tyler Eifert’ın geçirdiği sakatlık derken sezonun önemli bir kısmını Bengals’ın tek opsiyonu olarak oynayan Green, bu zorlu yükün altından layıkıyla kalkmayı başardı. Eifert’ın geri dönüşüyle birlikte savunmaların tek odağı olmaktan çıkan Green için sezon sonunda 2,000 yard’a ulaşması imkansız değil.
Mansiyon ödülü: Antonio Brown – Pittsburgh Steelers, T.Y. Hilton – Indianapolis Colts
Tight End: Rob Gronkowski – New England Patriots
Sakatlığı sebebiyle sezonun ilk üç maçını kaçıran Gronk, ilk başta koyduğumuz kriterlere göre neredeyse bu listenin dışarısında kalıyordu ancak dördüncü hafta Buffalo Bills’e karşı bir süreliğine de olsa sahaya çıkınca burada kendisine bir yer buldu. Tom Brady’den yoksun Patriots hücumunun suskun kaldığı o maçı saymazsak Gronk’un sahalara dönüşü muhteşem oldu ve yıldız oyuncu, son beş karşılaşmanın üçünde 100 yard barajını aştı. Bu da yetmedi, sekizinci hafta oynanan bir diğer Bills maçında yakaladığı touhcdown pası ile Patriots tarihinin en çok touchdown pası yakalayan (69) oyuncusu oldu. Rekorun bir önceki sahibi wide receiver Stanley Morgan, bu rakama ulaşmak için 13 sezon harcarken Gronk’a sadece yedi sezon yetti.
Öte yandan, NFL’e adım attığı ilk günden bu yana rakip savunmalar için büyük eşleşme problemleri yaratan yıldız tight end, bu sezon da karşısına çıkma cesareti gösteren safety veya linebacker’lar karşısında yıkılmayıp takımına altın değerinde ekstra yard’lar kazandırmaya devam ediyor. Gronk’tan önce bu işi en iyi yapan isim Tony Gonzalez’di ancak böyle giderse NFL tarihinin en iyi tight end’i olarak kabul edilen Gonzalez’in tahtı el değiştirecek.
Mansiyon ödülü: Greg Olsen – Carolina Panthers
Sol Tackle: Joe Thomas – Cleveland Browns
Joe Thomas gibi bir süperstar’ın kariyerinde henüz playoff oynamadığını düşününce bile bu hayatın adil olmadığına kani oluyor insan. NFL’e adım attığı 2007’den bu yana istisnasız her sezon Pro Bowl’a seçilmeyi başaran ve bu sezon da performansında bir nebze olsun düşüş yaşamayan Thomas, özellikle zone blok şemalarında sergilediği kusursuz performans ile hücum hattının kalbi sayılan bu pozisyonda öne çıkıyor.
Mansiyon Ödülü: Trent Williams – Washington Redskins
Sol Guard: Justin Pugh – New York Giants
Geçtiğimiz sezonlarda daha çok sağ tackle olarak görevlendirilen Pugh, hücum çizgisinin interior (iç) kısmına geçtiğinden bu yana adeta kendisini buldu ve ortalama bir hücum hattı oyuncusundan All-Pro kalibresinde bir yıldıza dönüştü. Pugh’nun sezonun başından beri kendi üzerinden tek bir sack’e izin vermemesi bunun en büyük göstergesi. Öte yandan her ne kadar Giants’ın koşu oyunu bu sezon yerlerde olsa da genç tackle’ın koşu bloklarındaki performansı da hiç de hafife alınmayacak cinsten.
Mansiyon Ödülü: Kelechi Osemele – Oakland Raiders
Center: Travis Frederick – Dallas Cowboys
Cowboys hücum hattını öve öve bitiremezken bu muhteşem ünitenin oyuncularına bu listede yer vermemek en hafif tanımıyla safdillik olur. Kaldı ki, bu sezon center pozisyonunda Frederick’in yanına yaklaşabilen bir oyuncu da bulunmuyor. İlk 10 haftada Elliott’ın gerçekleştirdiği koşu oyunlarının önemli bir kısmının A gap’lerinden (center ve guard’lar arasındaki iki gap) gerçekleştiğini düşünürsek genç running back’in dev istatistiklerinin altında Frederick’in yadsınamaz bir payı olduğunu da kabul etmemiz gerekir.
Sağ Guard: Zack Martin – Dallas Cowboys
Geldik hücumda en sevdiğim pozisyon olan sağ guard’a. Yoksa NFL’in bu en mühim (!) pozisyonu ile bu kadar çok haşır neşir olduğumu bilmiyor muydunuz? Sağ guard’lara olan ilgimi yakından tecrübe etmek için buyurun, sezon öncesi her takımın sağ guard’ını sıraladığım şu yazımı okuyun.
Eğer Jerry Jones, 2014 NFL Draftı’nda oğlunun aklına uyup Martin yerine Johnny Manziel’ı seçseydi, emin olun Cowboys hücum hattı bugünkünden çok farklı olurdu. Genç guard takıma katıldığından beri, önce DeMarco Murray yard kralı oldu, ardından da Darren McFadden gibi bir saatli bomba koşu yardı sıralamasında ligi ikinci bitirdi. Keza, bu sezon Elliott’ın yaptıkları da ortada. Bütün bunlardan anlaşılacağı üzere, “cool” olacağım diye baba sözü dinlememezlik etmeyin.
Mansiyon Ödülü: Marshal Yanda – Baltimore Ravens
Sağ tackle: Morgan Moses – Washington Redskins
Bu sezon Redskins hücum hattı, grup halinde sınıf atladı ve bu sınıf atlayan ünitenin öncüsü de Morgan Moses oldu. Bundan önceki tek başarısı, 2014 off-season’ında adı sağ tackle pozisyonuyla anılan birinci tur seçimi Brnadon Scherff’ten forma çalmak Moses için 2016 sezonu beklentilerin çok ötesinde geçiyor. Genç tackle’ın kariyerinde ilk kez kendisini All-Pro kadrosunun içerisinde bulması içten bile değil.
Mansiyon Ödülü: Jack Conklin – Tennessee Titans
Böylece sezonun bu zamana kadarki en iyi hücum 11’ini listelemiş olduk. Bundan sonraki hedef en iyi savunma 11’i. En yakın zamanda bu sezon lige damgasını vuran 11 savunma oyuncusu ile karşınızda olmak dileğiyle…