Eğer NFLTR.com’da oyun kurucu sıralaması yazısı gördüyseniz bu şu demektir: “Sezon başlıyor!” ve “Podcastte ne zaman Aaron Rodgers’ın yeri tartışılacak?” Neyse ikincisinin konusunu şimdi açmazsak, evet değerli okurlar sezon yaklaştı ve ligin değerini belirlenen tartışmalardan ilki olan oyun kurucu sıralamasına hoş geldiniz. Şahsıma bu yazıyı üst üste dördüncü kez yazdığımdan dolayı da teşekkür edeyim.
Sıralamamıza devam edecek olursak geldiğimiz noktada sadece bir adet çaylak oyun kurucumuz Cam Ward var. Öte yandan Cleveland Browns’ta ve New Orleans Saints’te yaşanan oyun kurucu sorunsallarından dolayı tahmini isimler kendilerine yer bulurken geçen sezonun ortasında forma bulan ve bu sezonda devam edecek olan Michael Penix Jr. da mevcut. Çok lafı dolandırmayalım ve yazıya devam etmek isteyenleri şöyle aşağılara doğru alalım.
32- Cam Ward, Tennessee Titans
Kariyer yükselişi filmlere konu olabilecek Cam Ward, hiç bilinmeyen bir okuldan çıkıp NFL Draftının birinci sırası olarak Titans’ın yolunu tutmuştu. Nitekim peri masalının “burada” bitmemesi için bir sonraki evre olan kendini kanıtlama işine girmesi şart. Bunu henüz parçaları oturmamış Titans’ta yapması pek kolay olmayacak. Yeni sistem, farklı savunmalar, birbirinden fazla sinyaller ve yepyeni oyuncular. Koç açısından da çok da tecrübeli bir isimle olmaması da bir dezavantaj. Ancak kendisinden beklenti hatalarını minimize edip mücadeleci bir oyun ortaya koyabilmesi. Gerisi hücumda kurulacak sisteme de bağlı olarak zaten zamanla oturur.
31- J.J. McCarthy, Minnesota Vikings
Geçen sezon hazırlık maçları sırasında yaşadığı sakatlık nedeniyle sezonu kaçıran J.J. McCarthy, büyük umutlarla seçildiği Vikings’te sahneye çıkmaya hazırlanıyor. Nitekim kendisini önceki dönemdeki bir iki uzun pasla değerlendirmek doğru olmayacaktır. Ancak QB dostu koçlardan olan Kevin O’Connell ile güzel işler başarması pek bir olası. Sam Darnold’u geçen yıl kariyerini yeniden canlandıran O’Connell’in sistemi J.J. McCarthy için de aynısını yapabilir. Biraz Air-Raid’i andıran ancak daha çok spacing temelli yani receiverların alanlara yerleştiği bir hücum prensibinde McCarthy’nin ilerleyişi de en azından kolejden gelirken buna uygun olarak gözüküyordu. Nitekim burada özellikle bu kadar kalabalık setlerde karar verme mekanizması konusunda da somut örnekler verecektir. Tabii bunlar varsayım, ancak iyi bir koçun yanında iyi bir takımda da oynayacak olması büyük şans. Kendini kanıtlayana kadar iste listenin buralarında olması normal.
30- Spencer Rattler, New Orleans Saints
Çok karmaşık bir süreçte formayı kapmaya hazırlanan gibi gözüken Spencer Rattler, oyun kurucu odasının karmaşık olduğu takımlarından birinde sezona başlayacak. Yeni head koçu Kellen Moore, ayağının tozuyla ikinci turdan Tyler Shough’u seçmesiyle aslında işleri biraz karıştı. Ancak Shough tarafındaki soru işaretleri fazla. Altı yıllık kolej kariyeri, üst düzey maçlarda oynamama ve istatistiki olarak draft sınıfının zayıf adaylarından biri olması… İşte bu noktada geçen sezonu sonlandıran Spencer Rattler ismi en azından tam bir off-sezon geçirmesiyle birlikte bir şansı kesinlikle hak ediyor. Sağlıklı bir Chris Olave ve Rasheed Shaheed ile oynaması beklenen Rattler’in derin sahada isabeti ve cep içi hareketliliğini oynanan oyunlara adapte edebilirse enteresan işler ortaya çıkabilir.
29- Joe Flacco, Cleveland Browns
Şahsen buraya kimi yazayım bilemedim. Browns bu değil mi? İlk hafta Kenny Pickett da starter olsa ya da Dillon Gabriel da kimse yadırgamaz. Yine de tecrübe her şeydir mantığıyla gidip Flacco’nun birinci olduğu noktada Browns için şartlar ne olursa olsun ligin “şimdilik” en kötü oyun kurucu odasıyla sezon başlangıcı yapacaklar. Shedeur Sanders’ın elbet ki forma yakaladığı noktada Baker Mayfield’in çaylak sezonu gibi sezon ortasında etki yaparsa o zaman başka işler konuşulur. Ancak artık Flacco gibi emeklilik yaklaşmış bir oyun kurucuyla Browns’un şansı düşük gözüküyor. Flacco için bireysel kısma gerek var mı?
28- Michael Penix Jr., Atlanta Falcons
Geçen sene bu adam sekizden seçildiğinde “Vay kardeşim Kirk Cousins var. Neden Penix’i alıyorsunuz?” diyenler muhtemelen Cousins’in sakatlığa da bağlı çöküşü sonrası Falcons’un neden böyle bir hamleye gittiği anlaşılmıştır. Öyle ki eldeki malzemeye göre daha patlayıcı bir hücum potansiyeli olan Falcons’un Penix ile bunu yapması sürpriz değil. Kolej yıllarındaki uzun pas becerisi ve derin saha tehdidiyle fazlasıyla pasör bir oyun kurucuydu. Şimdi bulunduğu takımda da bunu sağlayabilecek ideal receiverlar ve çok yönlü bir koşucu da var. Sadece bunu kullanabilecek bir hücum koordinatörü lazım ve bu da Zac Robinson için büyük şans. Tabii bu noktada Robinson’un bol sinyalli ve motionlu setlerinde uzun ve kısa tercihlerini de Penix’in oyun stiline bağlı olarak tercih etmesi yine ne kadar playmaker olduğunu gösterecek. Eğer kolejdeki gibi bir mentaliteyle oynarsa o zaman derin sahayı sık kullanan ve patlayıcılığı yüksek bir oyun kurucu görebiliriz ki bunu yapabilecek kumaşı var.
27- Bryce Young, Carolina Panthers
Kariyeri uçumun kenarından dönen Bryce Young, yok olmak üzereyken yedekten gelip geçen sezonu “İşte bu” denen yerde tamamladı. Şüphesiz üzerindeki baskının Panthers’ın kötü gidişatı ve kimselerin kendilerinden bir şey beklemediği noktada kalkmış olması etkilemiştir. Ancak bazı oyun kurucu mekaniklerini sahaya yansıtmaya başlatması aslında kafasında bazı şeyleri de oturtmuş olmasından kaynaklı. Yani daha sakin bir akılla bu oyunu kendi bildiği gibi oynayabilecek donanımlara sahip. Takım çevresinde iyi bir off-sezon geçti ve güçlendirmelerle birlikte sakatlıkların iyileşmesi Panthers açısından temiz bir sayfa için adım atılma şansı verdi. Bu noktada BY9’ın çok düşünmeden kendi bildiği gibi oynaması bireysel anlamda rakamlarına yansıtacak bir sezon bırakmasını sağlayabilir.
26- Anthony Richardson, Indianapolis Colts
Henüz kariyerinin üçüncü yılında çok net bir “Tamam mı devam mı?” sürecine giren Anthony Richardson, artık odak noktası kalıcılık olması şart. Bunun alt kırılımlarında tutarlı oyun, sağlıklı bir sezonu tamamlamak ve geleceğe umut vermek. Aslında ilk ikisini yaptığında üçüncüsü de otomatik olarak gelecektir. Bu esamesi okunanları nasıl yapacağı konusunda da Steichen ile çalışması ve üçüncü yılına girmesi geçmişe yönelik alışkanlıkları güçlendiren sebeplerden. Basiti oyna, topu ve kendini koru, yeri geldiğinde de farkını ortaya koy, sonrasında zaten ligin en iyilerden birisi neden olmasın? Yoksa AR5 yerine DJ8 GELEBİLİR, (Evet Daniel Jones 8).
25- Caleb Williams, Chicago Bears
Bu sezon bir dönüşüm daha yaşamaya hazırlanan Caleb Williams, ikinci sezonuna yepyeni bir koç kadrosuyla giriş yapacak. Nitekim Ben Johnson’un Jared Goff ile yaptıkları ortadayken Caleb’in de içindeki potansiyeli bulmaması için bir sebep yok. Yine geçen sene özelinde pas becerisini doğrudan gösterememiş olsa da atletizm konusunda sınıfı geçen genç oyuncu, Johnson’un kalabalık setlerinde de oyunu iki yönlü oynayabilecektir. Koşu oyunun da geçen sene olmadığı ancak bu seneki eklemelerle birlikte daha verimli olacağı noktada playaction gibi setlerde yüksek verim yakalamakla birlikte spread setlerde de üretken bir hücumda işi epey bir kolay olacaktır. Rakamlar konusunda iddialı konuşmak üzebilir ancak lig ortalamasını geçmesi en temel beklenti. Bu noktada gelecek sıralar için de üst sıra adayı. Ama bu sene aşağılarda maalesef.
24- Russell Wilson, New York Giants
Son şanlarını kullanan Russell Wilson, Steelers’tan sonraki durağı New York’un mavileri oldu. Nitekim buradaki macerası da kısa sürmesi pek bir olası ki arkasında drafttan büyük umutlarla seçilmiş bir Jaxson Dart ve öyle veya böyle her sene iki üç maç oynayan Jameis Winston var. Eski uçan kaçan görüntüsünde olmaması bir yana korumacı bir mentalite de oynaması da kendisi adına sıkıntı noktalardan. Top kaybı yapmamaya çalışması ayrı ancak şanslarını kullanmaması ayrı bir tutum. Nitekim komple bir hücumda oynamaya alışmış olan Wilson’un iş kendisine kaldığındaki hata yapma oranı artması tabii eski atletizminin de düştüğü noktada kaçınılmaz. Şayet bunu da şak diye bir anda düzeltmesi kolay olmayacaktır.
23- Drake Maye, New England Patriots
Beklentilerin çok yüksek olduğu Drake Maye, geçen sene ne idüğü belirsiz hücumda bireysel anlamda iyi işler yaparak yeni sezon öncesi Patriots yapılanmasını farklı bir noktaya taşımıştı. Nitekim Mike Vrabel gibi bu oyunu iyi oynayan ve daha önce Ryan Tannehill gibi bir oyuncuyu ufak bir aralıkta da olsa yıldıza dönüştüren koçla çalışacak olması büyük bir şans. Vrabel’in takımlarının belirli bir kimliği olması ve en önemlisi oyuncuların bireysel becerilerini en iyi şekilde yansıtacak ortamı sağlayabilmesi Drake Maye’in de oyununu etkileyecektir. Şüphesiz madalyonun öteki tarafında Josh McDaniels meselesi var ki iş bir noktada ona da dokunuyor. Daha önceki head koçluk maceraları kötü giden McDaniels’in genç oyun kurucuyla en başta iletişimi önemli. Öte yandan oyun sistemi konusunda da Tom Brady gibi tempo, no huddle, spread, progress read gibi terimlere girerse sonuç hüsran olabilir. Daha basit, daha kısa ve kademe kademe Drake Maye’i özgürleştirecek bir sistem üzerinden gidildiğinde uzun paslardan saha kenarına eksantrik paslara kadar Drake Maye kalitesini ortaya koyacaktır. Zaten bu çocuk biraz sisteme alıştıktan sonra pasör özelliklerini daha çok ortaya koyacaktır. Ama tabii bunları sağlayana kadar listede de alt sıralarda yer almak durumunda. Neyse ki geçici olması da güzel.
22- Justin Fields, New York Jets
Chicago, Pittsburgh derken bu seneki fırsatı New York’ta bulan Fields, üçüncü senesinde üçüncü farklı hücum sisteminde forma giyecek. Nitekim geçen sezon Steelers’taki altı maçlık serüveninde kendine has oyunuyla (biraz da ilerletmiş gibiydi) takımına dört galibiyet aldırarak ligde kalıcı olmak adına iyi bir performans ortaya koymuştu. Şimdilerde ise yeni head koç ve ekibi olan Jets’te de uzun süreli bir etki yakalayıp belki kariyerini tekrar canlandırabilir. Tabii bunun için gereken şey atletizmi ve pas oyunlarını istikrara oturtabilmesi. Hücum koordinatörü olan Tanner Engstrand, ilk kez bu görevi ihtiva etmeye hazırlanırken, Fields özelinde rotasyonlar, dönüşümler ve diğer parametreleri nasıl uygulayacağı da belirleyici bir etmen. Neyse ki kolejdeki receiverı Garrett Wilson da burada ve en azından sıfırdan başlamamak da iyi bir noktada oldukları düşünülebilir.
21- Trevor Lawrence, Jacksonville Jaguars
Beşinci senesinde üçüncü farklı head koçu ve hücum koordinatörü ile çalışacak olan Trevor Lawrence, hala daha “oldu olacak, az kaldı bak” denen isimlerden. Kontrat konusuna girmemek konuyu uzatmamak için iyi olabilir ancak Doug Pederson’la elde edilen playoff yürüyüşü sonrası geriye gitmesi kariyeri için iyi bir ışık vermedi. Sakatlıklar, takımın dağılması… Bunların üstüne kötü bir yönetim de olduğunu söylersek Lawrence’ı toparlayacak olan şey istikrar. Tabii bunun sağlanması için gerekli şeyler daha geniş pencereden bakılması lazım. Ancak Lawrence’in de en en başta saha içi liderliğini alıp hücumu yönlendiren, gerekirse head koçtan da bu görevi isteyip alabilecek bir oyuncuya dönüşmesi beklentilerden belki de en üstü. Yoksa bir hücum koordinatörü gelir diğeri gider Lawrence da hep buralarda takılır. Yani madem hücumu yönetemiyorlar sen yönet o zaman Trevor, başkasından bekleme.
20- Tua Tagovaliova, Miami Dolphins
Önce playoff, sonra kontrat sonra da sakatlık. Tua için 2024 sezonu bittiğindeki süreç bu şekilde ilerlemişti. Şimdi takvimi 2025’e sardığımızda ise playoff olmadı. Kontratı da zaten kaptı. Geriye sakatlık kaldı. O yüzden 2025 özelinde başlıca vurgu noktası sakatlık kısmı olarak kalıyor. Geçen sene bu durumun henüz ikinci haftadan vuku bulması Dolphins’in sezonunu erkenden bitirmişti. Polyanacılık yapıp bu sene sağlıklı kaldığı durumda Tua, ligin önemli pasörlerinden biri. McDaniel ile geçirdiği üç senede yedek oyuncu kuruculardan da görüldüğü gibi sistemin hemen hemen her şeyini çözmüş gibi gözüküyor. Tüm sinyaller, motionlar ve hareketlilikler… Tua bunlara hâkim. Uzun paslardaki becerisi de en büyük silahı iken her şeyin iyi gittiği bir nokta hayal edilirse Tua yükseklerde olmayı hak ediyor. Lakin tekrar yazının başına dönüyoruz ve “sağlıklı” kelimesine vurgu yapıyoruz.
19- Geno Smith, Las Vegas Raiders
Seahawks’taki kötü sezon sonrası Pete Carroll’un Raiders’e gitmesiyle kendisini Las Vegas’ta bulan Geno Smith, bir nevi son şansını da yakalamış oldu. Oyunuyla alakalı hala daha bolca soru işaretleri olduğu kesin. Metriklere bakıldığında iyi; sonuçlara bakıldığında elde bir şey yok. Amma ve lakin geçen seneki Seahawks’ın hücum hattının ligin en kötülerinden olması etken. Buna rağmen bakıldığında Geno iyi işler yapmış gibi gözüküyor. Ancak oyun stilinde belli bir düzende iyi olmaya programlanmış; fazlası istediğinde hata verebilen bir isim. Bu noktada “Raiders gibi bir organizasyonun kurtarıcısı olur mu?” Sorusuna daha önce böyle bir tecrübesi olmadığı için “Hayır” diyebiliriz. Nitekim geçen sezon koşu oyunlarının yokluğunda yük fazlaca omuzlarında kalmış ve çok fazla boundary savunmalarla uğraşmak zorunda kalmıştı. Şimdi ise Ashton Jeanty gibi bir koşucu varken daha çok playaction ve option oyunlarıyla belki güzel bir done ortaya koyabilir.
18- Bo Nix, Denver Broncos
Geç geldiği NFL’de Sean Payton gibi tecrübeli bir hücum aklıyla çalışmasının meyvelerini alan Bo Nix, ilk seneden playoff heyecanı da yaşamıştı. Tabii ki sonucun beklentilerin altında olması hoş değil; ancak öğrenme noktasında Nix için tecrübe dolu bir sene oldu. Şimdilerde ise Broncos hücumunu tempo ve no-huddle hücumuna çevirmeye çalışan Payton, bu anlamda Bo Nix’ten daha tutarlı bir pas oyunları bekleyecektir. Şüphesiz geçen sezonki dar formasyonlar, motionlar ve kısa rotalar çabuk paslarla birleşince Nix’in işini kolaylamıştı. Lakin oyunun ilerleme kaydetmesi gerektiği noktad Nix’in de buna cevabı önemli. Gerçi çok top kaybı yapmayışı büyük bir artı. Bir de gerektiğinde atletizmini de sergilemesi bunun bir başka getirisi.
17- Baker Mayfield, Tampa Bay Buccaneers
Florida günlerinde bireysel olarak ilerlemesini sürdüren Baker Mayfield, 41 TD pası atarak kariyer rekoru kırmaya başarmıştı. Tabii ki playoff’taki çöküş bir noktadan sonra bireysel başarılara da göz ardı ettirmek durumunda kalıyor. Bir de yani şüphesiz oyun tarzından da kaynaklı olarak fazlaca bir top kaybı durumu var ki geçen sezon ligin en çok interception atan ve en çok fumble yapan oyuncusuydu. Topun kıymetini bilerek daha sistematik bir oyuncuya dönse çok farklı şeyler ortaya çıkabilir kendisinden. Son olarak kendisiyle çalışan son iki hücum koçunun da başka takımlarda head koç olduğunu da ekleyelim. Bu konuda da enteresan bir ünü var.
16- Kyler Murray, Arizona Cardinals
Zamanın hızlı aktığının bir göstergesi: Kyler Murray, ligde yedinci senesine girecek. Daha dün gibiydi bu adamın “Air-Raid” hücumuyla ligin altını üstüne getireceği tahminleri… Geride kalan altı sezonda ise bize kalan sadece “Bir” yüzde elli galibiyetin üstü sezon ve bir playoff maçı. Artık sanki taşlar yerine otursa güzel olabilir gibi. Bu noktada Murray’in de en azından geçen seneye göre hemen hemen tüm parçaların devam ettiği bir oyun anlayışı var. Drew Petzing, Cardinals’i iyi bir koşu takımı yapmasıyla birlikte Murray’nin de üstleneceği rolle 2025 sezonuna da yine umutlu giriyor. Hadi bakalım şaşırt bizi KM1.
15- Brock Purdy, San Francisco 49ers
Ne zaman üstünden “Son sıra seçimi oyun kurucu” apoleti kalkar bilinmez ancak Purdy’nin artık 50’lik (50 milyon dolar ve üstü) bir oyun kurucu olduğu noktada artık son sıra falan kalmadı. Kyle Shanahan sisteminde geçen yıllar sonrasında kontrat aldığını da düşünürsek Purdy için sistemi işleten verimlilik doğrudan performansını da etkileyen bir durum olacaktır. Bu noktada zaten kendisinde yer alan cep içerisinde baskıya rağmen pas çıkarma, gerektiğinde hareketlilik ile ekstra iş yapma ve endzone’daki çabuk karar verme mekanizması “MVP” veya yakın rakamları ortaya koyarak hem kendisini hem de takımını üst sıralara taşıması gerekecek.
14- Sam Darnold, Seattle Seahawks
Minnesota Vikings’te yaptıklarıyla off-sezon piyasasında iyi bir kontrat kapan Sam Darnold, yine dört ayak üzerine düşerek en azından eli yüzü düzgün bir ekipte oynamayı yakalayacak. Nitekim Seahawks cephesinde Geno Smith bekleneni veremezken önce Geno’yu ardından da hücum koordinatörünün gelmesiyle hücumda değişim söz konusu. Yeni hücumcu Klint Kubiak, bol hareketli setleriyle bir nevi Sam Darnold için de bir fırsat. Eğer Seahawks, temelde iyi bir koşu oyunu elde ederse Kubiak-Darnold ikilisiyle en azından grubunda yarışmacı bir takım olabilir. Bu noktada Sam Darnold’un da geçen seneki gibi atletizm ve derin saha paslarının verimliliği yine Seahawks’ın başarısının büyük bir kısmı olacaktır.
13- C.J. Stroud, Houston Texans
Bobby Slowik ile işleri iyi gitmeyen C.J. Stroud, ikinci senesinde düşüş yaşayan oyun kurucular arasına adını yazdırmıştı. Her ne kadar playoff yapmış olsalar da Stroud ile Texans’in şansının ilk turdan gitmesi beklentilerden değildi. Neyse ki şimdi yeni bir hücum koçu olan Stroud, Nick Caley’i takımın başına getirdi. Şüphesiz daha yeni hücum koçluğu ve playcalling tecrübesi olacak olan çaylak çalıştırıcı Texans adına da soru işaretlerinden biri. Tekrar Stroud’a dönersek, Slowik’in yanlışlarından biri olarak Stroud’un elinden cep içerisindeki hareket özgürlüğünü alması ve çok fazla spread formasyonlara dayalı bir sistemi icra etmeye çalışmasıydı. Her ne kadar Collins ve sağlıklıyken Diggs ile işler yürüse de tahmin edilebilir olduğu noktada hücumdaki verim haftadan haftaya düştü. Caley’in oyun sistemi hakkında net bir bilgi yok lakin eğer daha çok tempo hücumlarına yönelir ve option oyunlarında Stroud’a özgürlük tanırsa o zaman çaylak yılında bir maçta beş TD pası atabilen C.J. tekrardan sahalara merhaba der.
12- Dak Prescott, Dallas Cowboys
Senelik 60 milyon dolarlık kontrat alan oyun kurucu olma keyfine alışmış gibi gözüken Dak Prescott, geçen sezonu sakatlıklardan dolayı tamamlayamadı. Nitekim sahada olduğunda da hücumda ciddi bir ritim bozukluğu olduğu gözükürken CeeDee Lamb ile de tartışmaları saha dışı boyutundan uyumsuzluğu gösterir dereceydi. Nitekim büyük dönüşümler yaşanan Cowboys’ta önce koç değişikliği ardından Pickens’in gelişiyle birlikte yoğun bir pas atma mesaisine girecek gibi gözüken Prescott, sağlıklı kalıp iyi bir cep oyun kurucusuna dönmesi bilmukabele maziden de kol gücünden enstantaneler sunmasıyla ziyadesiyle ligin en iyileri arasına girebilir.
11- Aaron Rodgers, Pittsburgh Steelers
Yine bir off-sezon draması yaşatan A-Rod, en sonunda beklenildiği gibi Pittsburgh Steelers’in yolunu tuttu. Tabii ki işin bir boyutu var ki Steelers kariyerinin son takımı olabilir ve bu sezondan sonra kendisini emekli görebiliriz. Neyse bu başka bir yazının konusu. Rodgers cephesinde geçen seneki Jets macerasından gördük ki artık spread formasyonlarda top dağatacak bir yapısından ziyade daha “zone beater” diye tabir edilen çabuk ve kısa pasların oyuncusu. Bu demek değil ki kol gücü yok. Ancak bu yöntem en azından sezon içerisindeki yüklemeleri bir nebze değiştirebilir. Nitekim Steelers’ta Jonnu Smith takasıyla sıkı formasyonlar ve 13 personel gibi üç tight endli setlerin sinyallerini verdi. Öyle gözüküyor ki A-Rod, kariyerinin son takımında bolca hand-off yapıp daha çok playaction oyunlara dönebilir. Ama fark etmez, bu adamda hala daha doğuştan gelen bir saf yetenek ve sonradan öğrenilmesine rağmen ustalık seviyesini bile geçmiş oyun bilgisi var. Sağı solu belli olmaz.
10- Jayden Daniels, Washington Commanders
Çaylak yılında yıllardır toparlanmaya çalışan camiayı Super Bowl’un kapısına götüren Jayden Daniels, belki de son yılların en dominant savunmasına takılarak hayallerini başka Şubat’a erteledi. Hikâyenin bitiş şekli dışından nasıl ilerlediğine bakılırsa ise Kingsbury’nin tempo ve option setlerine çok iyi yanıt veren genç oyun kurucu, atletizm ve pas dengesini de çok iyi kurdu. Özellikle derin saha becerisinin geldiği noktada savunmaları epey hırpalayan Jayden Daniels, saha kenarı kullanımında da çaylak yılında beklenmedik bir verimlilik yakalayınca rakip savunmaların açıklarını geniş yetenek yelpazesiyle daha çabuk bulabildi. Gerek takımdaki top dağılımı gerekse son dakikalardaki maç çevirmeleri olsun hemen hemen tüm “check list” maddelerinden geçti. Bireysel anlamda bunun bir ilerisi oyun tipi benzetilen Lamar Jackson gibi bir MVP ödülü almak.
9- Jordan Love, Green Bay Packers
Sezon başındaki sakatlığı sonrası 2024 yılında maç kaçıran ve yine erken sahalara dönen Jordan Love, starter olduğu senedeki rakamlarından biraz uzaktı. Nitekim Packers’in onun yokluğunda ve Josh Jacobs’un varlığında iyi bir koşu takımına dönüşmesi Love’un da yeteneklerini etkiledi. Nitekim Packers’in koşu setleri sonrası uzun oyunları genellikle playaction ile geldiği ve Love’un da hareketinin kısıtlı olduğu yerde Packers hücumu da zoraki setlerle uzunu denemek zorunda kalmıştı. Ama şimdi işler böyle gitmeyecek. Sağlıklı bir J-Lo olduğu zaman daha hareketli bir oyun kurucu oyunu izlememiz ve özellikle derin saha isabetini tekrar sahaya ihtiva etmesi, ha bir de Matthew Golden’in gelişiyle birlikte “Belkiii” MVP seviyesinde bir oyun gelebilir.
8- Justin Herbert, Los Angeles Chargers
Bu çocuğun hatta adam denebilir ki büyüdü artık sonuçta, yetenekli bir pasör olduğuna hem fikir olunan noktada bireysel anlamda üst sıraları hak eden bir isim. Evet, elinde playoff başarısı namına somut bir delil de yok şayet Chargers’in da yapılanma olarak hala daha oturmadığını söyleyebiliriz. Nitekim geçen seneki Jim Harbaugh’dan sonra bu sene bu bahaneler ortadan kalkacak gibi gözüküyor. Yapılan hamlelerle Herbert çevresindeki hücum geçen senekine göre daha iyi. Artık Herbo’nu da “clutch” oyuncu olmak, maça doğrudan kazandıran etki etmek, dominant galibiyetler, ligin en üstünde yer alacak istatistikler gibi tartışmalarda argüman oluşturabilecek detayları ihtiva etmesi gerekiyor. Yoksa buralarda olması çok zor olur.
7- Matthew Stafford, Los Angeles Rams
Artık kariyerinin sonlarına yaklaşan Stafford, emekli mi oluyor gidiyor mu derken son bir sürüş için geri döndü. Nitekim bu sezon farklı olabilecek bir hücumla oynayacak olmasıyla bir miktar değişiklik olabilir. Bunun temel sebebi şüphesiz Cooper Kupp’in takımdan ayrılıp Davante Adams’ın gelmesi. Adams’ın oyun yapısının hız yerine daha çok birebirlere bağlı olması Rams’in oyununda birkaç dokunuş yapacaktır ve Stafford cephesinde de Adams gibi bir receiver ile oynamak rakamlarına yansıyacaktır. Şayet her noktaya top dağıtma becerisi, kol gücü ve en azından ufak da olsa cep içinde hareketlilik bu yaşına rağmen duruyor olması da kalitenin tesadüf olmadığını gösterir derecek. Bunlar dışında artık McVay’in hücumunu da ezbere bilen tecrübeli oyun kurucu için mükemmele yaklaşmak demek bir ihtimal ikinci bir yüzük de demek olabilir.
6- Jared Goff, Detroit Lions
Ben Johnson ile adeta küllerinden doğan Jared Goff, geçen sezon 15 galibiyeti aldırırken yeri gelmiş “game manager”, yeri gelmiş “hiç isabetsiz pas atmadan maç tamamlama” gibi performanslar ortaya koymuş hatta ve hatta gidip beş interception atıp takımını 16 sayı geriye düşürse de ayakta kalıp galibiyetin mimarı olmuş. İşte tüm bunlar Lions’taki dördüncü sezonunda geldiği noktada elde ettiği kariyer başarılarından birkaçı. Nitekim bir dönüm noktasını da Ben Johnson’un ayrılığı sonrası yeni sezonda yaşayacak olan Goff, bu süre zarfında öğrendiklerini artık takımına kendisinin anlatması gerektiği noktada yeni gelen hücum koordinatörünü de bir bakıma bu süreçte yardım edecek. Yani bir klişe tabirle “Liderlik” yapacak. Yapabilir mi? Netflix’ten gördüğümüz kadar iletişime açık biri. Peki oyun olarak? Büyük sakatlık yaşamamış olması (nazar değmesin) büyük artı ve artık sadece “under center” QB’si olmaktan öte 2018’deki gözde performansından bile daha iyi bir cep içi pasörüne dönüştü. Şartlar güzel gözüküyor, bakalım kendisinin sonradan dahil olduğu hikâyede başrolü elde ettikten sonra neler yapacak.
5- Joe Burrow, Cincinnati Bengals
MVP rakamları ortaya koymasına rağmen yarışta adı bile geçmeyen Joe Burrow, takımının kötü gidişatının kurbanı olmuştu. Tabii bu durum Burrow’un da canını sıkmış olacaktır ancak off-sezonda hem Ja’Marr Chase hem de Tee Higgins’in kontratlarıyla artık alışılmış hücumlarını devam ettirmesi için büyük yatırımlar yapıldı. Nitekim bu yapılan hamlelerle pas volümü yüksek bir Joe Burrow olmakla birlikte sıklıkla spread formasyonlarda top dağıtacak ve büyük oyun arayacak bir Bengals hücumu olacaktır. Şüphesiz Bengals’in organizasyonel olarak da toparlanması ve sorunlarını çözmesi şart ancak Burrow cephesinde de sağlıklı kalmak ve hücumu kritik anların çözücüsü seviyesine çıkarmak bir noktada kendi görevi. Zaten kalitesi, oyun bilgisi, becerileri ortada… Tek ihtiyacı olan biraz sihir.
4- Jalen Hurts, Philadelphia Eagles
“Love, Hurts” yani aşk acıtır gibi bir Türkçe çevirisi var. Ancak buradaki manası Jalen Hurts ile bağdaştırılmış bir durum var. En azından sponsoru olduğu ayakkabı markası öyle diyor. Neyse Hurts’e dönersek açıkçası çok takdir görmediği ortada. Çünkü geçen sene Super Bowl kazanırken 18 TD pası atmış bir oyuncudan bahsediyoruz. NFL çevrelerinin pek alışık olmadığı rakamlar bunlar. Ancak Hurts’un oyunu ve Eagles’in en azından geçen seneki sistemi 50 TD pası attıracak bir oyun değildi. Ne tempo ne no-huddle ne de sahayı enine genişletip birebirler odaklı bir pas sistemi… Ağırlıklı olarak option oyunları, kısa paslar, ikinci kademe okumaları ve kendi koştuğu oyunlar olarak kısaca bahsedebilecek bir sistemde boy gösterdi. Bu noktada daha belirleyici rakam olarak sadece beş interception ve dokuz fumble yapması daha baz alınacak bir nokta. Dikkat edilirse eğer koşu TD’si rakamlarına bir övgü yok çünkü “Tush Push” ile geldiği için sadece istatistiki bir sayıdan ibaret. Nitekim ittirmeli oynanan oyun dışında topu koruyup hücumu pas ve koşuda yönlendirmek de Hurts’un geçen sezon nirvana noktalarından biriydi. Bu gözle bakıldığında oyunu her iki yönlü oynayan, atletik, güçlü ve endzone’da bitirici bir isim var karşımızda ve gerçekler “Hurts” …
3- Lamar Jackson, Baltimore Ravens
Üçüncü MVP ödülünün kapısından dönen Lamar Jackson, geçen sezon da tıpkı 2019 yılındaki gibi dominant bir görüntü ortaya koymuştu. Artık option oyunlarda uzman olan Lamar, Todd Monken ile ikinci yılında dar formasyonlardan bile derin saha tehdidi oluşturabilecek bir sistemde 41 TD ile kariyer rekoru elde etti. Özellikle tempo oyunlarını da cephanesine eklediğinde ve çabuk oyunlar tercih edildiğinde de olumlu işler alınabilen Lamar Jackson’un şu anki hücum sistemi, gelecek yıllarda da kendisi gibi gelebilecek bir diğer isim büyük bir örnek teşkil edecektir. Öte yandan Derrick Henry’nin de varlığıyla aynı sistemde devam edecek Lamar için üçüncü MVP bu sene olabilir. Super Bowl mu? Eğer endzone’da topu Mark Andrews’a vermek yerine Derrick Henry koşarsa neden olmasın.
2- Patrick Mahomes, Kansas City Chiefs
Şimdi burada “Ya bu adam iki senedir düşüşte. Nerede o 40-50 TD pası atan adam. Nerede o saha içindeki şovmen?” diye bir eleştiri getirsek ya da Mahomes’un geriye gittiğini ima edilse o kadar haksız sayılmayabilir. Ancak şöyle ki Chiefs hücumu için bariz bir dönüşüm söz konusu. Ty Hill’in gidişi zaten bir sayfayı kapatmışken o bölümü iyi geçtiler; sonuçta kaç kere şampiyon oldular. Ancak şimdi sıra Travis Kelce’de. Onun da gidişinin eli kulağında olduğu senaryoda artık Chiefs’in hücumunun yükü kimin üzerinden şekilleneceği soru işareti. Böyle bir geçiş ne kadar süper de olsanız etkileyebilir. Buna rağmen Mahomes cephesinde geçen sene özelinde 3&5 ve 3&7 durumlarında yüzde 70’lik isabetle oynayan bir isim olduğunu hatırlatmakta fayda var. Yani bir nebze bu skill positionların değişimi sürecinde daha kritik anların ismi olmaya evrilmiş gözüküyor. Tabii ki böyle bir oyun tarzı patlayıcılık ve üretkenlik anlamda rakamsal olarak göz doldurmayacaktır. Ancak hala daha “clutch” olmasıyla Mahomes, attığı TD pasına göre değil, oyun sorumluluğunu alıp almayacağına göre değerlendirilebilir.
1- Josh Allen, Buffalo Bills
2024 Sezonun MVP’si Josh Allen, yeni sezon öncesi de yine hem NFL’in en formda oyun kurucusu hem de mevcuttaki en playmaker oyuncu. Lamar Jackson’un rakamları, Patrick Mahomes’un playoff tecrübesi veya Super Bowl MVP’si Jalen Hurts de buraları hak etmiyor değil. Ancak Josh Allen’in “bireyselliği” ön plana çıkaran oyunu, çevresindeki oyuncuları yükseltişi, arkadaşına pas atıp sonrasında gidip topu alıp atlayarak endzone’a ulaşması ve cepte sack olmamak için çırpınırken bir anda touchdown yapması… Daha çok şey sayılabilir buralara. JA17’de oyunu geçen sene kişiselliğin çok üstüne taşıyarak sadece temel oyun kurucu yetenekleri değil; daha fazlasının da nasıl olabileceğini tarihe geçebilecek bir performansla özet geçti. Şayet şu bir gerçek ki belki yıllar sana Josh Allen’ın MVP sezonu için “Sistemden bağımsız, elde edilmiş en dominant MVP ödülü” diye bir yafta yapıştıracağız. İşte bu noktada da alev alev yanan Allen, yine sezonun en iyisi olarak açılışı yapacak.