Merhabalar değerli NFLTR.com okurları… Bu hafta kalemimi elime biraz sinirle biraz hayal kırıklığıyla alıyorum. Bu haftaya kadar Packers tahmin ettiğim yerlerdeydi fakat bay haftası dönüşünde Denver Broncos karşısında yaşanan 19-17’lik mağlubiyet takımdan asla beklediğim tepki değildi. Bu sonuç artık kırmızı alarmları çaldırmalı ve takımın kendisine bir çeki düzen vermesi için direkt harekete geçilmesini sağlamak zorunda. Çok büyük değişikliklere gerek yok, nokta atışı direkt müdahalelerle daha iyisi yapılabilir. Konuya yine çok hızlı mı girdim, kusura bakmayın. Kazanmaya alışıp bunun değişmesi gerçekten insanın canını baya sıkıyor. NFL ve hayat inişlerle ve çıkışlarla dolu ve bu haftaki Denver Broncos maçı tamamen düşüşlerle alakalıydı. Peki bu düşüşün ve mağlubiyetin sebepleri nelerdi?
Baktığımızda Packers’da bay haftası sonrası büyük bir değişiklik yoktu ve beni en çok bu hayal kırıklığına uğrattı. Çünkü kötü geçen bir maç serisinden sonra bay haftası gibi bir fırsatın gelmesinin ardından ligin en kötü savunmasına karşı maçı kazanamamak bir skandal. Maçı izlediğimiz zaman bazı oyunlarla tuzağa düşebiliriz çünkü umut vaat eden şeyler gösteriyorlar ama bu gerçek arkasındaki bir illüzyon. Bunu takımın defansından hücumuna hatta özel takımlarına kadar her yerinde görebiliriz. 19-17 kaybedilen bu maçta bile ilk yarıda kaçan bir alan golü var ki galibiyetin önüne geçti. Bu illüzyon ortadan kaldırılmadığı sürece sahadan Packers galip ayrılamayacaktır. Matt LaFleur ile başlayacak olursak; güzel oyunları var ve bunu genellikle etkili kullanıyor, bu maç özelinde de son drive’da çok gereksiz bir derin top oyunu maça mal oldu. Bakın bu da bir illüzyon, iyi gözüküyor ama sonuçta karşımıza çıkan nur topu gibi bir mağlubiyet. Asıl illüzyon ise wide receiver odasında. Eldeki isimlere ayrı ayrı bakıyorsun ve iyi oynuyorlar iyi oyunlar yapıyorlar diyorsun fakat hepsini toplasan bir Davante Adams etmediği gerçeği var. Hücumda gerçekten durdurulamaz hale gelmek istiyorsanız kimyası uyan bir quarterback’e bir de receiver’a ihtiyacınız vardır. Savunmalar taktiğe düzene önlem alabilir ama yeteneğe alamaz. Bu maçta, 10 farklı oyuncuya pas denenmiş ve en fazla pas yakalayan çaylak tight end Luke Musgrave, maçta aldığı toplam yard sayısı 30 yard. Bu demektir ki hücum çalışmıyor ve koç oyunlarıyla bir şekilde dayatarak ilerliyor. Ben daha önce Jordan Love için Tony Romo olabilir demiştim fakat kendisi şu an bir Dak Prescott gibi kullanılıyor. Mike McCarthy, Packers’tan gitti ama sanki halen aramızda. Ligde playmaker anlamında en çok sorun olan takımlardan biri Packers ve bu genellikle sezonu kötü bitirtilerek draft’tan düşük oyuncu seçimiyle son bulur. Şuraya bir Marvin Harrison Jr. yakışır sanki…
Maça dönecek olursak, hücumun ilk yarı skor üretmesindeki sıkıntıları bir önceki yazıda konuşmuştuk ve takım geriden gelmedikçe sahada bir oyun yürütemiyor. Aradığı boşlukları sadece rakip takımlar verdiğinde kullanabiliyor. Derin paslarda da her ne kadar patlayıcı bir receiver ekibi olmasına rağmen savunmalar Jordan Love’ı bir tehdit olarak görmüyor. Bu oyunlar Love’ın da özgüvenine darbe oluyor. Packers’ın Love deneyinde ilk full NFL sezonunun tamamlanması ardından nasıl bir off-season ve hazırlanma sürece geçireceğini şimdiden merak ediyorum çünkü bu oldukça kritik olacak. Broncos karşısında hücumda iyi çalışan bir koşu hücumu oldu. Takımın maçta kalmasını sağlayan çok büyük ölçüde yerden oynanan oyun oldu. A.J Dillon iki maçtır daha açık alanla bulabiliyor ve takıma katkı verebiliyor. Belki buna ben de dahil A.J. Dilllon’ı yanlış değerlendirdik ve Derrick Henry çıkarmaya çalıştık ve bu da oyununa kilit vurdu. A.J. Dillon da şu an övgüleri hak ettiğinden çok elde bir bu olduğu için alıyor. Hak etmesi için maç kazandırması ve touchdown’ları diziyor olması lazım. Ancak kısa vadede umut verici gözüktüğünü söyleyebiliriz.
Defans baktığımızda, Broncos hücumunun Packers’tan zayıf olma hakkı vardı ama Packers savunmasının Broncos savunmasının yanında bir karşılaşma kabul edilemez. Evet, defens ve hücum ayrı fakat burada denklemleri bozan da bu oldu. Russell Wilson her ne kadar dökülüyor olsa da saygı gösterilmesi gereken bir quarterback. Ama bu saygıyı gereken yerde göstermediler çünkü şu an Wilson’ın eskisi gibi derin top atacak ne kolu ne de özgüveni var. Daha iyi bir oyun planıyla kurulabilecek baskı maçın kontrolünü Packers’ın almasını sağlayabilirdi. Diğer yandan, Broncos ilk yarı koşu hücumunu güzel kullanarak kontrolü eline almasını bildi. Javonte Williams, Jaleel McLaughlin ve yer yer Samaje Perine’dan alınan katkılar da Packers’ı zayıflaştırdı. Bu takımın zaten backfield’ını kitlemek maç başı planı olmalıydı ama secondary’nin de bu yükü kaldıramayacak durumda olması Joe Barry’e ve onun ekibine yazar. Eric Stokes da uzun bir sakatlığın ardından döndü ama kendisini pek göremedik normal olarak bu sürede Jaire Alexander’ın yokluğunda snap’ları alan Carrington Valentine savunamanın en büyük açığıydı. Özellikle üçüncü haklarda Wilson ekmeğini “Vayyy, Ciara da kim? İşte benim gerçek sevgilim!” diyerek Valentine üzerinden çıkardı. Redzone’da kolay kolay touchdown vermediler ve burada aslan payını Denver Broncos’a vermek gerekir çünkü, berbatlar. İkinci yarıda oyun biraz daha Packers’a kaydı çünkü süreyi kontrol etmek isteyen Denver’ın ifşa olmasıyla rakip daha iyi durdurulabildi. Sonuç hiçbir şeye yeterli değildi. Benzer şeyler Carlson field goal’u atsaydı ya da Lutz kaçırsaydı geçerli olacaktı, sahada oynanan oyun ortada.
Bu savunmanın bir yük değil bir güç olması gerekirken bundan uzak olması büyük bir sorun oluşturuyor. Takımda yetenek var ama sonuç var mı dediğimizde basit gerçekler hemencecik gözler önüne dökülüyor: Joe Barry! Artık onun için yol sonuna kadar gözüktü bana kalırsa. Bu sezondan sonra bir koç değişikliği artık zorunlu çünkü gördüğünüz üzere bu savunma beklendiği gibi bir seviyeye gelemedi. Bu takım savunmaya yatırım yaptı ve bunun karşılığını göremedik.
NFL’in sekizinci haftasına ilerlerken bu hafta kuzey derbisi var. Rakip bu division’da en fazla rekabetin olduğu Minnesota Vikings. Bu maç gerçekten bu sezon adına Packers’ın sezonunu belirleyecek maç olacaktır. İlk eşik olan Broncos karşılaşması başarısızlık getirdi ve bu artık son şans ve derbi maçı olması daha kıymetli yapıyor. Bu maçlarda her şey olabilir ve alınacak bir galibiyet takıma kazandırdığı pozitif ivme sezonun gidişatını değiştirebilir. Eğer ses yoksa bu takımdan bundan sonra maçları kaybetsin de draft’tan yüksek seçim gelsin kıvamına gelecektir.
Vikings’te sezona felaket bir başlangıç yaptı. Bunu zor bir fikstüre de bağlayabilirsiniz fakat biz şampiyonluk materyali olmasına rağmen rezil oynayan bir takım izledik. Bu hafta bir farklılık oldu ve Vikings, son maçında ligin en iyi takımı olarak değerlendirilen San Francisco 49ers’ı Kirk Cousins’ın prime time lanetini bozduğu MNF maçında sahadan galip ayrılarak herkesi şaşırttı. Bunu bir de takımın superstar oyuncusu Justin Jefferson’nın yokluğunda yapıp Jordan Addison ve T.J. Hockenson’ının sorumluluk alması çok kritik oldu. Packers’ın maçı kazanmak için çok iyi hazırlanması ve sahada performans vermesi gerekiyor. Jordan Love’ın bu maçta biraz daha oyununu oturtması ve topun havadaki süresini artırması gerekiyor. Sezonun bu kısmında dağınık bir oyun yapısından çıkılmalı. Bana kalırsa bu karşılaşmalarda Love bu kadar farklı isimlere pas dağıtacağına ayrı oyunculara ayrı zamanlarda üstüne gitseydi Packers için daha sağlıklı ilerleyebilirdi bu süreç. Bu hücumun rolleri ve hiyerarşiyi oturtması lazım. Derbi maçları önemli dönüm noktalarıdır ve bu maçı merakla bekliyorum.
Bir yazının daha sonuna geliyoruz. Sürenizden bize vakit ayırdığınız için çok teşekkürler. İlerleyen yazılarda görüşmek üzere, sağlıklı haftalar…