Jets bu sene bana o kadar çok “Same Old Jets” mantalitesini sizlere örneklerle gösterme fırsatı verdi ki Pazar akşamı bunun yeni bir tezahürünü yaşadığımızda artık kimsenin şaşırmamış olması lazım. Aranızda o ana kadar Atlanta hücumunu neredeyse tamamen durduran savunmanın o malum 4. down’da Atlanta’yı durdurmasını bekleyen varsa biraz daha sizlere Jets hikâyeleri anlatmam gerekiyor demektir. Bu sene Jets maçlarını seyredebilme açısından muhteşem bir seneydi, en son 2006 Kasım’ında Chiago’nun Jets’i 10-0 yendiği, Chad Pennington’un kariyerindeki ilk “red zone interception”ını yaptığı maçı yayınlayan FOX, bu sene iki maç birden yayınlayarak bizim açımızdan muhteşem bir iş yapmış oldu.
Maça gelince her şey beklendiği gibi gitti. Jets için olması gereken hemen hemen her şey oldu; olmayan tek şey ise Jets’in kazanması idi. Jets’in playofflara katılabilmesi için kaybetmeleri gereken Baltimore, Miami, Jacksonville ve Denver’dan Miami ve Jacksonville maçlarını kaybettiler Baltimore ve Denver ise Jets maçından sonra oynayacaklardı. Atlanta ise Dallas’ın Perşembe akşamı New Orleans’ı yenmesi ile playofflardan elenmiş, bu maç onlar için sadece bir prestij maçı haline gelmişti. Yani Jets harici herhangi başka bir takım iddiasız rakibi karşısında bu maçı ilk yarıda koparır ve akşamki maçları beklemeye başlardı.
Maça Jets savunması muhteşem başladı (ve bu oyununu yaklaşım 56 dakika daha devam ettirdi). Revis her hafta yaptığı gibi rakip takımın daha önce pro-bowl’a seçilmiş WR’ını sahadan siliyor, takım Atlanta’ya neredeyse first down yapma imkânı dahi vermiyordu. Hücum takımı da özellikle ilk yarıda fena oynamıyordu. Sanchez’in Atlanta’nın 3 sayı yapmasına neden olan aptalca interception’ını saymazsak takım topu rahatlıkla sürüp Atlanta kalesine yaklaşabildi. Ancak bir fumbled snap, bir sağa çeken vuruş bir de blok yapılan vuruş sonrası maç 7-3 devam ediyordu.
Atlanta’nın son atağında çaylakların koç olanı o gün muhteşem bir şekilde başarılı olmuş adam-adama savunmadan alan savunmasına geçince belki de koçluk kariyerinin şimdiye kadarki en büyük hatasını yaptı. Bu sayede Atlanta’dan Roddy White Revis’den kurtulup o ana kadarki tek önemli yakalayışını yaptı. 17 yardalık bu top yakalayışa bir de bir facemask foul’ü eklenince 30 yardalık bir oyun ile Atlanta kaleye yaklaşmış oldu. Jets savunması her zamanki gibi taraftarlarına bir umut ışığı verip daha sonra o ışığı acımasızca söndürmek adına ilk 3 down’da Atlanta’yı durdurdu. Ancak 3. down’da bu sene bence “Yılın Savunma Oyuncusu” ödülünü alması gereken Revis interception’ı düşürünce zaten hiçbir Jets taraftarı 4. down da ne olacağını merak etmiyordu. Tam 3 Jets savunmacısının ortasında alan savunmasındaki boşluğu bulan Tony Gonzalez kale alanında boş kaldı ve Matt Ryan onu buldu. Daha sonra çaylakların QB olanı bir interception daha yaparak maçı bitirdi.
Tabi Jets’in elenerek taraftarlarına 2 hafta daha işkence yapmamasını kabul edemeyen Broncos da maçtan sonra gitti evinde JaMarcus’lu Raiders’a yenildi, artık nasıl becerdiyse… O maç sonucunda tuhaf bir durum oluştu: Jets’in maçı kaybetmesine rağmen playofflara kalma ihtimali neredeyse Atlanta maçından öncesinden daha yüksek. Bu hafta Denver Philadelphia’da, Jacksonville New England’da Baltimore Pittsburgh’de Miami evinde Houston ile oynuyor. Bu maçlardan 3’ü Denver, Jacksonville, Baltimore ve Miami aleyhine biterse ki hepsi kaybedebilir ve bu sürpriz olmaz Jets’in playoff kaderi yine kendi eline geçmiş olacak. Tabi ki bu playofflara katılacaklar anlamına gelmiyor. Benim tahminim, Jets bu hafta gider Indianapolis’te Colts’un namaglup unvanına son verir. Daha sonra döner kendi evinde Bengals’a maçın son oyununda yenilir. O son oyundaki TD’yi de kesin L. Coles yakalar.