4 Ocak Cumartesi, saat 23:00: Maç havasına artık tamamen girilmiş durumda. Bütün gün Colts formasıyla gezilmiş, kafa NFL’de olmasına rağmen Eurosport’a gidilip luge anlatılmış, eve geri dönülmüş. Dev ekranda maç keyfi için tüm hazırlıklar tamam. Chiefs’i daha iki hafta önce rahatça mağlup etmişiz, Jamaal Charles’ı durdumayı başarmışız. Heyecan var ama maçı kazanırız gibi geliyor.
4 Ocak Cumartesi, saat 23:45: Maç başladı, savunma fena durmuyor. Az önce Jamaal Charles sakatlandı. Zaten tek adam üzerinde oynuyordu Chiefs, bu maç bizim.
4 Ocak Cumartesi, saat 23:59: Beklediğim gibi no-huddle, spread oynuyoruz, sezon başından beri süren power run game yerine. Luck takımı inanılmaz yönetiyor. Bu adamın daha ikinci yılında olduğuna inanmak mümkün değil.
5 Ocak Pazar, saat 00:10: Dwayne Bowe az önce Alex Smith’ten pası alıp 63 yard ilerledi, iki tane kaçan tackle sonrası. Bethea adamı kovalamasa touchdown’dı. Savunma yerlerde sürünüyor. Başımız ağrıyacak gibi.
5 Ocak Pazar, saat 00:20: Haydaaa…
Saat 00:25: Haydaaaaaaa….
Saat 00:29: HAYDAAAAAAAA. Küçük bir Rasim Ozan gibi kendi kendime “haydaaaaa” deyip duruyorum. Önce Alex Smith’ten 79 yard bir TD. Sonra T-Rich’ten, lanet olası Trent Richardson’dan bir fumble. Biz draftın ilk turundaki hakkımızı bu adam için mi harcadık ya?
Saat 00:58: Aklıma Zafer Biryol’un “San Francisco sokaklarında bu kadar rahat koşamazsın” tweet’i geliyor. Alex Smith aklıma bunu getiren, Russell Wilson falan değil, hatırlatayım. Defans bugün maç olduğunun farkında bile değil gibi. 31-10. Devreye iki dakika var.
01:05: “Devre arasına kadar bir touchdown bulursak” falan diyordum, o da çöktü. Luck topu kaybetti.
01:10: Ev arkadaşım League of Legends oynayacakmış, içerideki külüstür bilgisayara geçeyim bari. Bu maç için salonu işgal etmek haram.
01:26: Dagger: /ˈdagə/, ing. Kama, hançer, bıçak. Böyle tam karaciğere doğru, harakiri tarzı. 38-10 oldu skor. Alex Smith en kolayda Madden oynar gibi.
01:38: Andrew Luck az önce Da’Rick Rogers’a saçmasapan (iyi anlamda) bir pas attı. 38-17. Ardından da Robert Mathis’ten bir strip sack. Bu yılki dokuz, kariyerindeki 43. Top yine bizde, üçüncü çeyreğin bitişine daha dokuz dakika var. Luck’ın hangi maçları nerelerden döndürdüğünü biliyoruz, iki yıllık kariyerinde 10 tane game winning drive var. Acaba?
01:45: 38-24 oldu, daha çok zaman var, ACABA?
02:00: Ahahahahahaha. Acabaymış. Luck az önce TY Hilton’a saçmasapan (kötü anlamda) bir pas attı. Interception. “Manning gibi bu da choker” geyikleri başlamış durumda. Andrew Luck değil Andrew Romo sanki.
02:12: Bu inişler çıkışlar beni öldürecek yemin ediyorum. Sadece 1 dakika 38 saniye süren bir drive, touchdown Colts. 41-31 oldu, daha dördüncü çeyrek olmadı. Geliyoruz!
02:25: Az önce şu oldu: http://nesncom.files.wordpress.com/2014/01/831810415.gif
02:26: Beyni kapattım. Az önceki touchdown’ı kelimelere dökmem mümkün değil. Hayır bir de daha önce yaşamadığımız şey değil, 2007 AFC Championship’de de benzer bir dumu olmuştu, Jeff Saturday’in touchdown’ıyla sonuçlanan. Ama yine de… Neyse, hala üç sayı gerideyiz. Bu maç artık bu momentumu yakalamışken bize döner gibi geliyor. Yine de, kendime bile söyleyemiyorum bunu, nazar değmesin diye.
02:33: Totem yapmak uğruna ayaklarımdan birini kaybettim zannediyorum, fena uyuştu.
02:42: Chiefs son hücumundan field goal’le döndü. Bitime 05:36 var, top Andrew Luck’ın ellerinde. Artık burada touchdown’ı ne pahasına olursa olsun bulacağımızdan emin gibiyim. Hiçbir şey yazmıyorum, yerimden bir milimetre bile oynamıyorum. Bu kadar batıl inancım olduğunu bilmezdim.
02:50: Andrew Luck dev bir kedidir. TY Hilton’ı yolunu birazcık bile değiştirmesi, hızını birazcık bile azaltması gerekmedi Luck’ın 64 yardlık pasını alırken. 45-44, öndeyiz, 28 sayı geriden geldik ve öndeyiz!
02:53: Chiefs’in ilk hücum denemesi 25 yard ilerlemeleriyle sonuçlandı. Onlar da mı geri dönecek? Kafamdan galbiyet fikrini uzaklaştırmaya çalışıyorum, sonuçta field goal bulsalar yetiyor.
02:57: 2-minute warning. Chiefs 4 ve 11 oynayacak. Başarılı olurlarsa üç sayı bulmaları işten bile değil, maç biter. Başarısız olurlarsa top bizde, maç biter.
03:00: Dwayne Bowe. Onu sadece tek bir kişi savunuyor, Josh Gordy. Gordy, takımın beşinci cornerback’i depth chart’ta. Smith bu eşleşmeyi görüyor, pası sağ çizgiye doğru. Bowe’un elleri topla buluşuyor. Allah evlerine ateş salsın, yuvalarını yıksın. Bowe’un sol ayağı, içeride. Allah birliklerini bozsun, duygularını sinelerinde bıraksın, önlerini kessin. Bowe’un sağ ayağı ise… Dışarıda! Dwayne Bowe, sahanın beyaz bölümüne basıyor!
03:01: Victory formation. Bir takımın sahada uygulayabileceği en güzel taktik.
03:05: Evde zıplıyorum “Kazandık!” diye bağırarak. Ev arkadaşım haklı olarak “Olm 120 kilosun, alt katta insan yaşıyor, zıplama” diyor. Haklı ama duramıyorum.
5 Ocak Cumartesi, saat 10:55: Üstümde formamla uyandım. Saints-Eagles maçının suratına bile bakmadan uyuyakalmışım. Hayatımda hiç bu kadar mutlu uyandığımı hatırlamıyorum.
9 Ocak Perşembe, saat 11:30: Depresyondayım. Değilsem bile bugün yarın gireceğim. Hayattan soğudum. Hiçbir şeyden zevk almam mümkün değil. Hayatımda bundan sonra bir daha hiç Cumartesi geceki kadar mutlu olamayacağım, bunu biliyorum.
Yazamıyorum. Gerçekten yazamıyorum. Maçı önce canlı izledim, ertesi gün bir daha seyrettim, her gün en az bir kere kısaltılmış 30 dakikalık halini tekrar izliyorum, ama olmuyor. Bu maça objektif bir şekilde bakmam, maç hakkında görüş bildirmem, düşüncelerimi kelimelerle ifade etmem mümkün değil.
Indianapolis Colts için, geri dönüşler aslında o kadar da nadir görülen vakalar değil. 8 tane son çeyrek geri dönüşünün de dahil olduğu 11 game winning drive izletti bize Luck bugüne kadar. Ancak bunların hiçbiri, Kansas City Chiefs karşısında yaşattığına benzemiyordu. Playoff’larda 28 sayıdan geri dönüp maç kazanmak ne demek ya?
Bu takımın Reggie Wayne’i, hepsi starter olan Vick Ballard, Ahmad Bradshaw, Dwayne Allen ve Donald Thomas’ı sakatlıklara kurban verdiğini unutmamak lazım. Andrew Luck’ın bu kadroya bunları yaptırması gerçekten şahane. TY Hilton ve Da’Rick Rogers, Luck sayesinde takımın en kritik oyuncuları arasına girdiler, zaten Luck’ın oyun kurucu olduğu bir takımda başarısız bir WR olmak için adınızın Darrius Heyward-Bey olması ve üstünüze gelen topları tutma becerinizin olmaması gerekiyor. Donald Brown, Luck bu kadar iyi olmasa, takım spread offense’e dönmese takım bulamayacaktı belki kendine, şimdi gelmiş TD üstüne TD yapıyor.
Bu çocuk bir başka arkadaşlar. Geçen sene Robert Griffin’le karşılaştırdığınız, bu sezon onu bile geçip “Ryan Tannehill’le aynı seviyede” dediğiniz Andrew Luck, belki de tarihin en iyilerinden biri olma yolunda. Evet, bu gözler Peyton Manning’i de gördü. Yine evet, Luck’ın Peyton’ı yakalaması, hatta geçmesi hiç de sürpriz olmaz. Henüz daha ikinci yılındayken nasıl bir lider olduğunu, no huddle hücumda bile takımı nasıl yönettiğini, ard arda interception’lardan sonra bile hiç pes etmediğini gören gözlerin hala Luck hakkında “overrated” gibi yorumlar yapmasını aklım almıyor.
Şu maçta takımı incelemeyi kaldıramıyorum, az önce de söylediğim gibi. Ama Robert Mathis’e bir parantez açmazsak olmaz. “Freeney gittikten sonra tek başına hiçbir şey yapamaz” dediler, yaptı. Yılın savunma oyuncusu ödülü için en önemli adaylardan biri. Maçın en kritik anlarında biriydi Mathis’in Alex Smith’i fumble’a zorlaması.
12 Ocak Cumartesi, saat 03:15’te, Colts için sırada Patriots var. New England ve Indianapolis arasında yıllardır süren bir rekabet vardı Manning ve Brady sağolsun, Colts-Patriots maçı olmayan bir sezon düşünülemezdi, yine olmayacak. Her ne kadar benzer bir rekabetin varlığından söz edemesek de bizi çekişmeli bir mücadele bekliyor. Colts her ne kadar medyada yerin dibine sokulsa da özellikle büyük maçlarda çok ciddi performanslar verebilen bir takım, sezon içinde Broncos’u, Seahawks’ı, 49ers’ı yenmeyi başardılar. Patriots, Colts’u ne kadar küçümserse Colts’un kazanma şansı o kadar artacak.
Favori tabii ki Patriots olacak, ama ben maçın 159-0 Colts lehine sonuçlanmasını bekliyorum. İmkansız mı dediniz? Chiefs maçından sonra herhangi bir Colts taraftarını buna inandırmanız zor.