Çoğunuzun bildiği gibi ben TAFL 2007 sezonunun final maçında sahadaydım. Ama ne oyuncu ne de koç olarak… Benim sahada olmamın çok basit bir nedeni vardı; fotoğraf çekmek. Yıllardır bu sporu yapan birisi olarak bu konuda özellikle dikkatimi çeken iki nokta var.
Birincisi çok basit, benim gibi 6 kusur yıldır bu sporu yapan birisi için geçmiş yavaş yavaş unutulmaya başlanır. Yaşlılıktan diyeceğim ama benden yasça çok büyük olan arkadaşların itiraz edeceklerini bildiğimden ben bunu yıllardır kafama aldığım darbelere bahane edeyim. Sebebi ne olursa olsun, ortada aksi iddia edilemez bir gerçek var; belki yıllar önce oynadığım maçlardan önemli sahneleri ve skoru hatırlıyorum ama bazı maçlardan elime gecen 4-5 fotoğraf dışında başka bir görsel kaynağım yok geçmişimdeki bu anılar için.
Fotoğraf çekmek için Ankara’ya gittim, çünkü bu maçta oynayanlar kendilerinin ve takımlarının çok sayıda fotoğraflara yansımasını hak ediyordu. Futbol gibi değil bizim sporumuz, en fazla 18 oyuncunun sahada bulunduğu ve 100 fotoğrafın maçı başarıyla özetleyeceği bir yapısı yok. Her takımda en az 30 kişi, dile kolay 3-4 saat suren bir karşılaşma ve futbolun aksine (bir kaç istisna dışında) hareketliliğin sadece topun olduğu noktada olmadığı bir spor Amerikan futbolu.
İkinci nokta ise biraz daha hizmet amaçlı. Belki organizasyon olarak geçen sene İnönü’deki finale yaklaşamadı ama organizasyonla uğrasan bir iki değil çok sayıda Ankara takımı ellerinden geldikçe çabaladı bu organizasyon için. Bu takımlara geçen sezon sırf İnönü Stadının kirası için verilen bütçenin üçte birini verebilseydik zaten organizasyonun alasını görürdük o gün sahada ve tribünlerde. Bu final maçı birisinin fotoğraf çekmesini çoktan hak ediyordu ve orada benim dışımda 3-4 kişinin daha fotoğraf çektiğini görmek memnun etti beni. Ama kamerayı çantasına koyup tribünlere dönmedim, çünkü ne kadar çok fotoğrafçı o kadar daha fazla fotoğraf demek oluyordu. Yukarıda futboldan farkımızdan bahsetmiştim, bir ucu da buraya dokunuyor aslında. Sahada bir anda 22 kişinin çarpıştığı sporumuzda bir çift göz (yani lens) olması iyi ama 3-4 çift göz olağanüstü bir şey.
Diğer arkadaşların fotoğraflarını Hacettepe’nin sitesinde bazı fotoğraflar dışında görmedim. Ama fotoğraflara bakılınca Gazi’nin yaptığı gözükülen 2 sayılık PAT denemesinin bırakın goal line açısından, başka hiç bir fotoğrafını göremedim. Çeşitli takımlardan ve federasyonumuzun kuruluşlarından özellikle o fotoğraflar başta olmak üzere bütün hepsini çok beğendiklerini söylemek için arayanlar oldu. Daha yaklaşık 900 fotoğrafın sadece bir miktarını forumlara koyduk, ve NFLTR’ye 100-200 fotoğrafın olduğu bir galeri için fotoğrafları küçültme ve ayıklama çalışmaları devam ediyor. Kimsenin başka takımlardan rica edip sürekli takibini yaparak belki aylar sonra alacağı bir avuç fotoğraf değil herkesin erişebileceği, indirebileceği ve sitelerinde kullanabileceği fotoğraflar var finalimizin.
Fotoğraf çekmek için Ankara’ya gittim çünkü Türkiye Amerikan futbolu bu maçın görüntülenmesini hak ediyordu. İyisiyle, kötüsüyle, tartışmalarıyla ve dostluklarıyla bir final daha geride kaldı arkadaşlar. Sizlerle kliniklerde, maçlarda ve diğer bütün fotoğraf çekilebilecek etkinliklerde görüşmek üzere.