Tamam, momentum kelimesinin farklı alanlarda kullanılan iki farklı anlamı var ama hemen yargılamayın her hafta yeni yaratıcı başlık yazmak kolay değil. Hele maçı takip etmek bu kadar zorken. Zor olması kötü yayın (ona alıştık) veya sıkıcı bir maç olması değil. O kadar çok büyük oyun vardı ki maçta Philip Rivers’ın interception’ının 99 yard geri götürüldüğünü unutmak 10 dakika aldı.
St. Louis Rams’e karşı oynanan maç tam bir mahalle kavgası gibiydi. Hani herkes yumruk/tekme/kafa atar, sopayla vurur saniye başına dört buçuk kişi yere düşüp kalkar ama sonuçta kendi adamına vuran bile çıkar ya, aynen öyle. Devamlı bir fumble, muffed punt, INT, sack, TD paslarının penaltılarla silinmesi, 80 yardlık punt return, penaltı yüzünden silinen 80 yardlık punt return, 32 yardlık koşu touchdown’u, 99 yardlık pick-6, fumble’ı alıp direk TD, bloklanan field goal… Ama ne olursa olsun son zamanların en zevkli, en heyecanlı maçlarından birisiydi ki Mike McCoy döneminin geçen yılki Denver deplasmanından sonra en güzel maçı dersem karşı çıkacak pek kişi olduğunu sanmıyorum.
Başlığa dönecek olursak, iki dakika içinde iki TD yapan Chargers, sonraki defansif durdurmasının ardından dikilen topu rookie CB Davis’in punt karşılayıcısı Keenan Allen’a çarpması yüzünden kendi kırmızı alanı içerisinde rakibe teslim etti. İlk yarıda koşu ve kısa paslarla muazzam bir drive yapan Chargers, bir yardda Rivers interceptionı yüzünden 10-3 öne geçebilecekken aynı skorla geri düşüyor falan. Bizde ortam böyle! 2008 Avrupa Şampiyonası’ndaki Türkiye gibi takımız vallahi şöyle rahat bir maç yok. (Jets taraftarları bunu beğendi)
“Ooo”fansif Çizgi, Alırım Bir Dal
Twitter’ın en sulu geyiklerinden birisini böyle evirip çevirip sattığıma göre artık detaylara inmeye başlayabiliriz. Ryan Mathews’un geri dönmesiyle koşu oyunu can buldu. Yılın başında sakatlanınca sana “Seneye Jets’de başarılar” dediğim için özür dilerim sevgili Ryan, meğerse adamın göbek adı Aaron’mış. Hepimize R-E-L-A-X sloganını yapıştırdı bu maç, hem de ligin en iyilerinden olarak gösterilen Rams defansif dörtlüsüne karşı. (Ama bu maç biraz eksiklerdi, gene de yılın en underrated rookie’si Aaron “’Aa’ bir Aaron daha” Donald falan var) Görünen şu ki meğerse eksik bizim rookie’miz Chris Watt’mış. Sezonun ilk yarısında sürekli RG pozisyonunda Troutman ile kapışan Watt bu maç Ohrnberger’ın sakatlığı nedeniyle center olarak başladı ve yanlış başlama penaltısıyla sonuçlanan iki snap countu unutma vakası dışında gayet iyi oynadı. Bu, aynı zamanda sezon boyunca maça başlayan ofansif çizgi oyuncularının hepsinin snaplerin 100%ünü oynadığı çok sayılı karşılaşmalardan birisiydi. Belki de sezonu kurtaracak çizgi değişikliği budur?
Sakalın Yükselişi
Defansif olarak sakat linebackerların geri dönmesi dışında son iki haftanın en büyük değişikliği kulaklık setinin Donald Butler’dan alınıp NFL’in en mükemmel sakallı oyuncusu olan Eric Weddle’a verilmesi. Yani artık defansif oyunları koçtan duyup takım arkadaşlarına ileten kişi FS Weddle. Bunun ilginçliği şurada, genelde MLB pozisyonundaki oyunculara her yöne erişimleri daha kolay olduğu için bu göre verilir. Butler ise haftalardır vasatın altında bir performans çizdiği için klubede geçirdiği zaman her hafta artıyor. Böyle bir durumda defansif kurguda aksaklık olmaması için sakatlık durumları dışında snap kaçırmayan Weddle’ın hem sisteme alışık olması, hem takımın en sempatik ve sevilen isimlerinden olması hem de çok iyi bir lider olmasıyla beraber bu dezavantaj huddle’ların sıklaştırılmasıyla geçiştiriliyor.
Butler’ın da performansının geçen iki haftada beklentinin aşağısında olsa da yükselişe geçtiği aşikar. O da üzerindeki bu yük kalkınca daha iyi oynuyor ve kafasını belki de diğerlerinin ne yaptığından çok kendisinin ne yaptığına verebiliyor. Chargers, bu değişiklikten sonra defansif anlamda çok daha iyileşti ve iki maçını da toplamda sadece 23 sayı (biri pick-6) yiyerek kazandı. Önceki haftalarda Dolphins, Broncos ve Chiefs maçındaki defansif performanslara bakacak olursak, bu büyük bir yükseliş ve Chargers’ın potansiyel olarak iki tane 10-6 rekorlu takımın playoffların dışında kalabileceği AFC yarışında kalması için devam etmesi gerekiyor.
Bu hafta rakip evinde iyi oynayan ekiplerden Baltimore Ravens. Kalan beş haftada kaybedecek maç yok ve tam olarak playoff yarışında yanımızda bulunan Baltimore ekibine kendi evinde çelme takarsak hem ikili averaj durumunda, hem de rekor kriterinde avantaj kazanmış olacağız. Rakiplerimizin kaybettiği, NFC South’dan kimsenin maç kazanamadığı bir hafta olmasını dileyip, Eric Berry’nin potansiyel lymphoma hastalığından asgari sürede iyileşmesini umuyorum. İyi haftasonları…