Güzel gişe yapan bir filmin isminin Türkçe çevirisi tadında başlıklı yazımıza hoş geldiniz. Tahmin edeceğiniz üzere Raiders’tan ve nelerin yanlış olduğundan konuşacağız. Sezona hiç olmadığı kadar büyük bir popülariteyle başlayan Oakland Raiders’ı geride kalan üç hafta sonunda nereye koysak bilemiyorum. Bu takım AFC West şampiyonu olabilir mi? Evet. Peki şimdiye kadar bunu gösterdi mi? Hayır. Buna rağmen 2-1 gibi gayet sağlıklı bir dereceyle yapılan bir sezon başlangıcı var. Kendi içimdeki tahminlerimde geride kalan bu üç maça da W yazmıştım ki düşündüğüm gibi olması da çok muhtemeldi. Peki Raiders’ta doğru olmayan ne var? Bu sorunun iki cevabı var ve bu iki cevap da birbirini etkiliyor; Khalil Mack ve savunma.
Hatırlayacak olursanız sezon öncesi yazımda Raiders’ın savunma gücünün Khalil Mackten ibaret olduğunu ve sezon boyunca başarı grafiğinin Mack’in performansı etrafında şekilleneceğini söylemiştim. Üç hafta sonunda Raiders savunması maç başına izin verilen 476 yard ile açık ara ligin dibinde. Son oynanan Titans maçı bu istatistiği bir nebze olsun kurtardı çünkü Saints ve Falcons’a karşı oynanan ilk iki maç sonrası Raiders’ın toplamda izin verdiği yard miktarı NFL rekoru olan 1,035’ti. Bu iki takım ilk üç hafta itibariyle total hücum olarak ligin en iyi bir ve üçüncü takımları. O yüzden Raiders savunmasının pek suçu yok diyemiyorum çünkü bu iki takımın bu kadar iyi ofansif sıralamada yer almalarının en büyük nedeni Raiders ile oynamış olmaları. Sezon öncesi savunmaya bu kadar ciddi yatırımlar yapılmışken ortaya bu sonucun çıkması büyük hayal kırıklığı elbette ancak dediğim gibi, Raiders defansı demek Khalil Mack demek ve kendisi de bu süreç boyunca pek ortalıkta gözükmedi. İstatistiki gözle de bakarsak 0 sack, 0 force fumble ve yalnızca 7 solo tackle. Öyleyse tartışma başlasın, geçen sezon Von Miller’ın bile üzerinde derecelendirilen ligin en iyi kenar oyuncusuna ne oldu?
Bunu irdelerken ilk olarak geçtiğimiz sezona dönmemiz gerekiyor. Oakland Raiders, geçtiğimiz sezona da bu sezon olduğu gibi 4-3 ön alan savunmasıyla başlamıştı. Ta ki takım yine savunmada sürklase olana ve Justin Tuck’ın sakatlanmasından mütevellit elde 4-3 defensive end kalmamasına kadar. Bir bakıma mecburi gözüken bu değişim Mario Edwards’ın 5-teknik olarak starter olmasına ve Khalil Mack’in LEO olarak adlandırılan sol defensive end pozisyonundan SAM olarak adlandırılan strong side linebacker pozisyonuna kaydırılmasına vesile oldu. Sonuç olarak ise Khalil Mack bu dizilim ile oynadığı süre boyunca (5 ve 14. haftalar arası) 12 sack yaptı. Şu bir gerçek ki Mack’i LEO olarak kullanmak yeteneklerini israf etmek demek. Çizgide kendisinin yarım katı offensive line oyuncularına karşı her dizildiğinde daha fazla güç ve efor sarf etmek zorunda kalıyor. İki defensive tackle Justin Ellis ve Dan Williams da (biri 1-teknik diğeri NT) pass rusher özelliklerine sahip olmadıkları için rakip line oyuncuları tarafından rahat şekilde bire bir kontrol edilebiliyorlar. Bu da Mack için istisnasız her takımın pas oyunlarında tackle, guard ve running back’ten oluşan üçlü bir blok takımı oluşturmasına sebep veriyor. Bu noktada takımın Mario Edwards’ı çok aradığı aşikar. Ne kadar iyi oyuncu olursanız olun NFL’de her hafta tek başınıza bir şeyler başarmanız mümkün değil. Raiders’ın mevcut kadrosunda sadece Edwards’da sahip olduğu inside rush yeteneği Mack’in rakip sahaya penetre edebilmesi büyük boşluklar bulmasını sağlıyordu. Kötü haber şu ki Edward hala IR listesinde ve 8.Haftaya kadar dönmesi beklenmiyor. Bu durumda Raiders’ın Edwards olmadan 3-4 dizilimine dönmesi aynı etkiyi yaratmayabilir ancak şuanda DE olarak oynatılan çaylak Jihad Ward’un kolejde asıl pozisyonu 3-4 DE’di. Yani aynı kalibrede olmasa da Edwards’ın görevini yapabilir. Ken Norton’ın en az bir maçta Ward-Ellis-Autry savunma çizgisi ve Irvin-Smith-Heeney-Mack linebacker hattını denemesini istiyorum. Sonuç şimdikinden çok daha iyi olacaktır.
Genel konudan güncel konuya geçelim. Tennessee Titans maçı ilk iki hafta sonunda savunmanın aya kalkması ve kesin kazanılması gereken maçtı. Kısmen de öyle oldu. Savunma özellikle secondary performansı olarak çok iyi maç çıkarmış olsa da genel olarak hala istenilen düzeyde değil. Mesela DeMarco Murray’nin 114 yardı ve koşu başına 7,1 yard ortalaması koşu savunmasının hala büyük sıkıntı olduğunu gösteriyor. Öte yandan Saints ve Falcons recieverları tarafından acımasızca canına okunan yük fiyat etiketli cornerback Sean Smith’in sonunda beklenen düzeyde performans göstermesi yüzleri güldürdü. Smith, Mariota tarafından 7 kez hedef alındı ve sadece 19 yardlık tek bir tamamlanan pasa izin verdi, bir de interception yaptı. Asıl olay ise paralelinde oynayan ve her geçen hafta ligin en iyilerinden olmaya hızla yaklaşan David Amerson’ın bir kez daha kusursuz performans göstermesi. PFF tarafından üçüncü haftanın en iyi oyuncusu olarak açıklanan Amerson 11 pasta yalnızca 4 tamamlanan pasa izin verirken 5 pası da bozdu. Bu dört yakalayış da sadece 38 yard. Geçen sezon istenmeyen oyuncu olarak geldiği Raiders’ta kariyerini şaha kaldırışını izlemek ve yavaş yavaş shutdown corner’a evrilişine tanık olmak şahane. Savunma performanslarından bahsederken takım savunmasına belki de en büyük etkiyi yapan iki çaylaktan bahsetmeden geçmek olmaz. Birinci tur seçimi safety Karl Joseph ilk iki haftada sadece özel takımlarda snap görmüştü. Preseason boyunca starter olan sezona ise üç yıldır cornerback olarak kimsenin yüzüne bakmadığı ama safety’ye kaydırılınca birden kıymete binen Keith McGill’in arkasında başlamasına zaten akıl erdiremiyordum. Kötü performansların ardından Del Rio eski kafalı inadından kurtulup Joseph’i başlattı ve bu hareketin geri dönüşü oldukça iyi oldu. Joseph komine olarak 10 tackle yaparken Titans’ın maçta ürettiği tek touchdown drive’ı kendisinin sahada olmadığı anda geldi. Tesadüf olabilir mi? Sürpriz bir şekilde Heeney’nin yerine MLB olarak başlayan Cory James de çok etkili bir oyun oynadı. 6. tur seçimi 8 solo tackle yaparak bu alanda savunmanın en iyisi oldu.
Bu yazıda hücuma fazla yer ayırmadım, onlar beklenildiği gibi iyi gidiyorlar. Raiders yukarıda bahsettiğim total hücumda Falcons’ın arakasında Saints’in önünde ikinci basamakta. Maç başına 148,3 koşu yardı ile de Patriots’ın arkasında ikinci sırada. Offensive line sezon öncesi yarattığı heyecanın hakkını veriyor. Osemele tarafından yapılan koşular Raiders’ın bu sezonki başarılı koşu hücumlarının en büyük pay sahibi. Ayrıca bu grup geçen yıllarda olduğu gibi Derek Carr’ı korumakta yine çok iyiler. Carr şimdiye kadar sadece bir kez sack’lendi. Hücumda şuan sıkıntı diye bahsedebileceğimiz tek nokta düşürülen paslar. Bu aynı zamanda Titans maçının yakın geçmesinin de sebebi. Seth Roberts’ın iki, Amari Cooper’ın ve Clive Walford’ın iyi giden serileri baltalayan çok kritik ve basit düşürdüğü toplar vardı Titans karşısında. Yine Carr’ın ilk interception’ı olarak sonuçlanan Crabtree’nin hatası sonucu havaya seken topu da bu hataların içine koyabiliriz.
Sonuç olarak Raiders, hücum olarak AFC West’in en sivrilen takımı fakat işin savunma kısmında istenen seviyeden ve play off’un gerektirdiği seviyeden daha hala çok uzak. Elde daha iyisini yapacak malzeme varken bu vasatlığın devam etmesi fatura olarak Ken Norton Jr.’a yazar, benden söylemesi. Yapılması gereken Del Rio’nun artık gözlerini açarak kendisinin Broncos’a yerleştirdiği sistemi burada da örnek alması ve Seahawks profilli savunma hayalinden vazgeçmesi. Mack ne zaman Von Miller gibi kullanılmaya başlarsa saha da o zaman terör estirmeye başlayacak, buna güvenebilirsiniz.