Merhabalar, değerli NFLTR.com okurları… Uzatılmış yeni NFL sezonun NFC konferansı liderini size büyük bir keyifle takdim ediyorum: Green Bay Packers… Üst üste üç sene wild card haftasını bay geçerek Super Bowl yolculuğunda hedefe doğru bir adım daha yaklaşmış duruma geliyoruz. Bu üç seneye damgasını vuran, gölgelerin arkasında lig rekorları kıran bir Matt LaFleur var. Girişi onunla yapmak istedim çünkü bazen sahne ışıklarının arkasında kalabiliyor. Tabii ki geldiği düzen itibariyle işinin daha rahat olduğu söylenebilir ama özellikle dramı bol olan bir off-season ardından takımı çok iyi idare etti ve bazı maçlarda “coaching” dokunuşlarıyla sezonun en iyi isimlerinden oldu. Kendisi hakkında yine konuşacağız ama gelin Lambeau Field’da Packers’ın ilk sırayı almasının yanı sıra Vikings’in play-off ümitlerini bitirdiği şahane maçtan bahsedelim…
Soğuk Bir Pazar Akşamında Packers’ın Hediyesi: Packers vs. Vikings
Yeni yıl baktığımızda Packers için çok güzel başladı. Dediğim gibi Vikings’in normal sezon sonrası hayallerini bitirmesiyle beraber soğuk bir Lambeau Field akşamında güzel bir galibiyet izledik. Sıcaklık olarak -10 °C altını gördüğümüz bir maçta taraftarların ilgisi ve coşkusu üst seviyedeydi. Maç çok hızlı başlamadı ama ilk sayıyla beraber hücumun arkası geldi ve maç da tabiri caizse aktı gitti. Açıkçası bu maçın açık ve net şekilde kazanılması Vikings cephesinin quarterback kısmında yaşadığı sıkıntıdan kaynaklandı. Kirk Cousins’ın COVID-19 listesine girmesiyle SNF’de starter, 2015 draft’ı olup NFL’de hiç TD pası atmayan Sean Mannion oldu. Pasları ise adeta Madden oynarken gücü düşük oyuncuyla oynuyormuş gibi gitti. Bu adama da gittiler 36 pas attırdılar. İşin acınası kısmı Vikings adına koşarak da en çok yard kazandıran isim Mannion oldu. Dalvin Cook dokuz top aldığı maçta sadece 13 yard kazanabildi. Son maçlarda ben daha tam belli olmadığını düşünsem de Packers’ın koşu savunması zaafı geri mi döndü soruları çıkmışken Minnesota’nın daha fazla top vermesi gerekiyordu. Green Bay koşuyu iyi savundu ama daha iyi bir planla bu maçı Vikings domine edebilir ve zihinsel anlamda Packers’a bir zarar a verebilirlerdi. Bir diğer iyi running back oyuncusu Alexander Mattison’a da hiç top verilmedi. Soğuk bir havada pasların zorlaştığı bir denklemde bunun nedenini çok anlayamıyorum açıkçası…
Baktığımızda Packers iyi bir sonuç alsa da bu bir “statement” maçı olarak bitmedi. Skor olarak sayılar etkileyici de olsa bunun tam tadına varamadım. Bunun sebebi hücumun patlayıcılıktan çok dengeye sahip olmasından kaynaklandığını düşünüyorum. Packers’ın döküntü O-Line’ına bile ses çıkaramayan yaralı Vikings D-Line’ı Rodgers’a cepte istediği zamanı verdi ve o da fişi çekti. Kendisinin kullandığı isimler zaten belli ve bu da artık bir alışılmış bir durum oldu. Davante Adams artık zaten değişmez, fantastik bir ikililer ve bir noktada cidden durdurulamaz bir boyutta gibi oynuyorlar. Allen Lazard’da redzone başta olmak üzere bu sezon değerli bir katkı verdiği söyleyebiliriz. Cobb da varken aynı şekilde oldukça güzel kullanılıyordu. Tight end açısından ise mevki Tonyan’dan beri tam doldurulamadı ama bir şekilde teker döndürülüyor. Asıl etki yaratan ve takıma değer katan isimler takımın koşucuları oldu. Aaron Jones ve A.J. Dillon şahane bir sezon geçiriyor ve katkılarının istatistiklerinin üzerinde olduğunu söyleyebilirim. İstatistik anlamında da ikisi de ayrı ayrı toplam 1000 yard’ı geçmeyi başardı. Dengeli hücumun da kilit noktası da aslında bu ve bunu bu maçta biraz daha gördük. Tabi bu ekibin orkestra şefi ise Aaron Rodgers… Her anlamda ortaya koyduğu ağırlık işin dönmesini sağlıyor aslında. Son birkaç haftayı da şahane geçirmesi onu MVP yarışında değerli bir konuma yerleştirdi…
Defans adına ise büyük bir test maçı izleyemedik ama iyi tarafları olduğu gibi kötü tarafları da bulunuyordu. Sezon başlangıcındaki etkili duruşundan daha uzak bir konumda. Pass rush açısından yine takımdan memnumum. Rashan Gary bu maç iyi olmasının yanı sıra oldukça iyi bir sezon geçiriyor ama zaten bir on ikinci sıra seçiminden beklentinin daha az olmaması gerekir. Kenny Clark da bir yandan Pro Bowl seçildi ve bunu sonuna kadar hak ediyor. Ön taraftaki etkisi çok çok değerli baktığımızda. Diğer yandan, Preston Smith de başarılı bir sene geçiriyor. De’Vondre Campbell’a hiç girmiyorum zaten kendisinden bu sezon çokça bahsettik. Secondary kısmında safety’ler zaten oturmuş vaziyette ama Jaire Alexander’ın yokluğunda Rasul Douglas resmen takıma hızır gibi yetişti. Rakibe en az pas reytingine izin vermede ligde üçüncü sırada olmasından da bunu görebiliyoruz. Hemen bir arkasındaki isim de Jalen Ramsey. Bu sezon gerçekten kendisine göre çok büyük oynadı ve umarım böyle devam eder…
Gözlerim Kaldı Karlı Yollarda: Nedir Bu Sakatların Hali?
Packers, çok değerli isimlerine sakatlıkla kaybetti. Bunlardan belki en önemlisi bir yılı aşkındır izleyemediğimiz David Bakhtiari. Eğer post-season’da çok zor olsa da önemli bir faktör olacaksa Detroit karşısında birkaç snap alması gerekiyor. Varlığı kesinlikle çok şey değiştirebilecek bir sol tackle oyuncusu. Ne ölçüde dönebileceği bilinmiyor ama Rodgers ile beraber bu ikiliyi özledik. Bir diğer önemli sakat ise Jaire Alexander’dı. Onun da Lions maçı ile dönmesi muhtemel gözüküyor. COVID-19 listesinde olduğu için antrenmansız da olsa sahada olması bekleniyor ve bunun bu noktada çok değerli olacağını düşünüyorum. Bir diğer dönmesi beklenen önemli eksik çaylak center Josh Myers oldu. İyi bir çaylak sezonu geçiren genç center’ın dönüşü toplama O-Line adına değerli olacaktır, inşallah onu da sahada görebiliriz. Za’Darius Smith açısından ise net bir şey yok ama ben bu sezon işi Rashan Gary’e bırakma taraftarıyım. İyiydi ve oturmuş bir düzen var artık. Playoff macerasında bu değişime değecek bir risk olduğunu düşünmüyorum…
Artık Şu Karizma Abimize Takdirini Verin: Gölgelerin Arkasındaki Kahraman
“Üç sene önce buraya bir adam indi. Elinde bir bavul, cebinde bir bıçak, o kadar! Tek başınaydı. Koca dünya kulağına yapamazsın diyordu. Ona buradan giremezsin dediler, girdi. Ona burada kalamazsın dediler, kaldı. Ona sen köyden bir fukarasın, sen tek başına bu halinle, bu koca dünyanın tepesine mi çıkacaksın, yapamazsın dediler. Yaptı…” Evet, Matt LaFleur’un buraya gelirken çok tartışıldı, çok eleştirildi, yetersiz dendi ve onlara şu an bıyık altından gülüyor olsa gerek. Zaten az önce başarılarını az çok girişte de anlattım. Kendisi bazı şeylerin hem saha içinde hem saha dışında ne kadar basit olabileceğini gösterdiğini söyleyebilirim. Bunun da çok kritik olduğunu düşünüyorum çünkü bir şeyin kalitesi basit gösterildiğinde vardır bence. Bu sezon kendisinin iyi maçları da kötü maçları da oldu ama diğer isimleri de göz önüne alarak benim yılın koçu favorim Matt LaFleur’dur. Arkasından ise Bill Belichick ve Zac Taylor geliyor. Onun da arkasından yine ayrı bir “tier”da benim için Frank Reich ile Mike Vrabel ikilisi yer alıyor. Şimdi bu sezon siz LaFleur’u bu isimlerin önüne koyabiliyor musunuz? Ben koyamıyorum açıkçası…
Normal Sezonun Bitişi: Bu Yolun Sonu Lombardi olsun!
Packers, Vikings engelini de problemsiz aşmasının ardından sırada Lions maçı kaldı. Bu maçın çok bir analizini yapmaya gerek olmadığını düşünüyorum. Formalite icabı oynanacak bu maçta kayda değer şeyler; sakatların olası dönüşü ve QB’de kimin oynayacağı yönünde. Sakatlardan yukarıda bahsettik ama quarterback kısmında benim soru işaretlerim bulunuyor. Rodgers maçı oynadığını belirtmek istedi ve bunu sezonu iyi bir ivmeyle bitirmek adına istediğini açıkladı. Bunun çok önemli olduğunu çokça belirttim. Sağlam ivme ile takım playoff’a daha iyi girecektir. Açıkçası kalan takımın da Lions olması hem kazanmak hem Jordan Love’ı izlemek ve onun biraz daha öğrenmesi adına güzel bir fırsat olabilir. Gelin görün ki bence Rodgers asıl sezonu iyi bitirerek MVP ödülünü almayı göz koymuş. Gayet doğal ve mantıklı ama herhangi bir sakatlık riski ile yaşanacak bir riske değer mi? Zaten parmağında bir sakatlık olan 37 yaşındaki oyun kurucu bu sezon skandallarıyla sevenleri gözünde samimiyeti ve güvenirliği açısından itibarına zarar verdi. Evet, bir “statement” maçı ile sezonu bitirmek ve yedeklerle Lions’a kaybetmek arasında çok dağlar kadar fark var. Madem gerçek hedef sezonu iyi kapatmak, Rodgers girsin oynasın en kötü ilk yarıda fişi çeksin ikinci yarı full Jordan Love oynasın. Green Bay, bunu güzel bir hazırlık maçı olarak değerlendirerek rüzgârı artık arkasına almalı…
Önümüzdeki yazılarda görüşmek dileğiyle…