Jets, NFL’in en istikrarlı takımlarından biri olmaya devam ediyor. Yanlış anlamayın, Jets’in istikrarı iyi oynama, kötü oynama, kazanma veya kaybetmeyi istikrarlı olarak yapmak değil. Jets’in hem de senelerdir süregelen istikrarı kazanmak üzere olduğu maçları kaybetmek için tamamen kendilerine has yöntemler bulması ve her sene playofflara ucu ucuna girmek ile ucu ucuna dışında kalmak arasında gidip gelmesi üzerine.
Jacksonville maçı da Jets açısından kazanılması gereken bir maçtı. İki takım da maça 4 galibiyet ve 4 mağlubiyet ile girdi ve AFC wild card yarışının eteklerine tutunma yarışı yapıyordu. Sezona üst üste 3 galibiyet ile başlayan takım için bu satırları yazmak çok acı ama Jets’in sezonu Jaguars’a kaybettiği maç ile sona erdi.
Maç bu seneki Jets’in artık klasikleşmiş oyunu şeklinde gelişti. Bir yarı hücum iyi savunma kötü oynar, diğer yarı tam tersi, son top sürmede maç kaybedilir. Uzun uzadıya analizi yapabilecek bir maç değildi. Maçın en enteresan anı sondan bir önceki oyunuydu. Jaguars’ın son atağında tamamen dağılan Jets savunması, ve özellikle Kerry Rhodes, Jaguars’ın ellerini kollarını sallaya sallaya 11 yarda çizgisine gelmelerine izin verdikten sonra Rex Ryan molaları bittiği için topu geri alabilmek adına savunma takımına bırakn TD yapsınlar talimatı verdi.
Takım karşı koyuyormuş gibi yaptı ancak Maurice Jones-Drew kolayca bir şekilde kale alanına giderken 1 yarda çizgisinde durdu ve kendisini yere bıraktı. Son derece akıllıca yapılan bu hareket sonrasında Jacksonville bir ekstra sayı denemesinden daha yakın bir FG yaparak maçı kazandı ve az da olsa devam eden playoff hayallerini sürdürdü.
Jets ise aklında intikam olan New England’a gidiyor eski mottosu ile başbaşa: Her zaman glecek sene vardır. New England’ın Jets kadar olmasa bile aralarında husumet olan bir başka takıma, Tennesee Titans’a bir kaç hafta önce ne yaptığını hatırlayınca bu hafta Jets’in sahaya çıkmamayı bile düşünmesi gerekebilir.
Tabii bu benim tanıdığım Jets ise gider bu maçı kazanır ve taraftarlarını iyice deli eder.